گلوگاه «اختلاف بیمه‌گر و بیمه‌گذار» در صنعت بیمه/ غلامعلی ثبات

تفاوت کشورهای مختلف از یکسو در شیوه حل اختلاف بیمه‌گر و بیمه‌گذار است که بر رویکرد جامعه نسبت به صنعت بیمه اثر می‌گذارد و از سوی دیگر، در نحوه استفاده از تجربه اختلافات بیمه‌ای برای تغییر مستمر رویه‌ها و اصلاح مفاد بیمه‌نامه‌ها است.

در کشور ما جز آمار شکایت‌ بیمه‌گذاران به بیمه مرکزی، اطلاعات آموزنده‌ای از پرونده‌ اختلاف‌های بیمه‌ای گردآوری نمی‌شود و این تجارب ارزشمند به‌جای تجمیع و بهره‌برداری، تکرار می‌شود و بی‌استفاده می‌ماند. جالب آنکه اغلب اختلاف‌های بیمه‌ای ریشه در شیوه نادرست فروش و محتوای مبهم بیمه‌نامه دارد و اختلاف‌ هنگام جبران خسارت، داده و نشانه مفیدی برای اصلاح رویه صدور و بهبود شرایط بیمه‌نامه‌ها است.

در عمل، بیشتر اختلاف‌های بین بیمه‌گر و بیمه‌گذار با توافق و صلح و سازش حل می‌شود، اما در موارد توافقی هم چنانچه رضایت لازم از نحوه و نتیجه حل اختلاف، احساس نشود بر تعمیم امر بیمه اثر منفی می‌گذارد. اگر اختلاف بین بیمه‌گر و بیمه‌گذار با صلح و سازش حل نشود باید از طریق داوری یا دادرسی، آن را حل و فصل کرد. البته، براساس آیین‌نامه شماره 71 مصوب شورای عالی بیمه، بیمه‌گذار می‌تواند از بیمه مرکزی هم تقاضای رسیدگی کند که این شیوه نیز نوعی دادرسی از طریق نهاد ناظر صنعت بیمه محسوب می‌شود.