بیمه زندگی و نقش آن در ثبات مالی / تخصیص منابع بیمه گران زندگی در آمریکا چه چیزی را بازگو می کند؟

به گزارش ریسک نیوز به نقل از بیمه داری نوین عواقب ناشی از بحران مالی سال 2008 به اندازه‌ای گسترده بود که هنوز هم بررسی جوانب مختلف آن ضروری به نظر می‌رسد.با توجهی دقیق‌تر به بازار آمریکا که آمار کلی بیشتری از آن در دسترس است، تغییرات دارایی‌های سرمایه‌گذاری‌شده بیمه‌گران زندگی نسبت به سایر موسسات سرمایه‌گذاری در طول زمان کمتر است که به ترتیب برای درآمد ثابت و اوراق بهادار سهامداران در شکل‌های 7 و 8 نشان داده شده است.

بین فصل اول سال 2000 تا فصل سوم سال 2015 میانگین تغییرات در ارزش درآمد ثابت سهامی که توسط بیمه‌گران زندگی نگهداری می‌شود مشابه صندوق‌های بازنشستگی (73 میلیارد یورو در مقایسه با 64 میلیارد یورو) و به صورت معناداری هم کوچکتر از بانک‌ها (16میلیارد یورو) و کوچکتر از صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک (196 میلیارد یورو) است. در عین حال بیمه‌گران زندگی نوسان کمتری در این تغییرات نشان می‌دهند و به شکلی دارای کمترین انحراف از معیار (71میلیارد یورو) در مقایسه با 146 میلیارد یورو برای بانک‌ها، 153 میلیارد یورو برای صندوق‌های بازنشستگی و 199 میلیارد برای صندوق‌های بازنشستگی هستند. الگوی مشابه نیز در دوره قبل و بعد از بحران مالی جهانی سال 2008/2007 وجود داشته است.

تغییرات اوراق بهادار سهامداران بیمه‌گران زندگی ایالات‌متحده طی دوره زمانی ذکر شده نشان‌دهنده وضعیت مشابه است. بین فصل اول 2000 تا فصل سوم 2015 میانگین تغییرات در ارزش اوراق بهادار سهامداران بیمه زندگی کمتر از سایر موسسات سرمایه‌گذاری (1.1 میلیارد یورو در مقایسه با 1.4 میلیارد یورو، صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک 74 میلیارد یورو و صندوق‌های بازنشستگی 45 میلیارد یورو) بوده و دارای انحراف از معیار کمتر (11 میلیارد یورو در مقایسه با 12 میلیارد یورو بانک‌ها، صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک 89 میلیارد یورو و صندوق‌های بازنشستگی 155 میلیارد یورو) است. همانند درآمد ثابت سهام، یک الگوی مشابه برای دوره زمانی حین بحران بزرگ مالی جهانی، قبل و بعد از آن وجود دارد. در اول سال 2011 نوسان بالاتری در صندوق‌های بازنشستگی نسبت به بیمه‌گران (در بین هر دو گروه دارایی) مشاهده شد. احتمالا می‌توان آن را به اندازه بزرگ سهام و استفاده از ارزش بازار در مقابل ارزش دفتری که مانعی برای تغییرات بزرگ در تخصیص منابع است، نسبت داد. دارایی‌های بیمه‌گران زندگی انحراف معیار و همچنین نوسان کمتری نسبت به بانک‌ها نشان می‌دهد. برای درآمد ثابت دارایی‌ها، انحراف از معیار بیمه‌گران زندگی 17 میلیارد یورو در مقایسه با 116 میلیارد یورو بانک‌ها است و برای اوراق بهادار سهامداران 6 میلیارد یورو در مقایسه با 39 میلیارد یورو است.

علاوه بر موضوعات ذکر شده، به منظور ارزیابی ارزش مطلق منابع دارایی‌ها ما تغییرات در تخصیص دارایی‌ها را طی زمان بررسی کردیم. یعنی نسبتی از کل دارایی‌ها که موسسات سرمایه‌گذاری در هر گروه دارایی‌ها نگه می‌دارند. این کار به ما اجازه می‌دهد تا تغییرات در تعادل کلی دارایی‌های سرمایه‌گذاری شده طی زمان را کنترل کنیم و بنابراین تخصیص دوباره بین گروه دارایی‌های مختلف را بررسی کرده و روی رفتار سرمایه‌گذاری بیمه‌گران تمرکز کنیم.

با استفاده از داده‌های ایالات‌متحده، مشخص شد که تغییرات فصلی تخصیص منابع سرمایه‌گذاری شده بیمه‌گران زندگی در گروه‌های دارایی مختلف طی زمان تقریبا پایدار است. همین نتیجه برای بانک‌ها نیز صادق است، اما تخصیص دارایی‌ها برای صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک و صندوق‌های بازنشستگی به شکل معناداری پرنوسان‌تر است.

شکل 11 نشان می‌دهد که میانگین تغییرات فصلی در تخصیص منابع برای اوراق قرضه دولتی و محصولات ساختاری به شکلی برجسته بین موسسات سرمایه‌گذاری متفاوت هستند. بزرگترین میانگین تغییرات متعلق به بیمه‌گران زندگی (به ترتیب 05/0 درصد و 06/0- درصد) است. اوراق قرضه شرکت‌ها و اوراق بهادار سهامداران صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک، دارای بیشترین میانگین تغییرات (15/0 درصد و 16/0- درصد) و به شکل معناداری بیشتر از بیمه‌گران زندگی (04/0 درصد و 03/0- درصد) است.

با نگاهی به انحراف از معیار تغییرات فصلی تخصیص منابع، همان‌طور که در شکل 12 نشان داده شده است، مشخص است که بیمه‌گران زندگی دارای کمترین ارزش در بین تمام گروه‌های دارایی به استثنا اوراق بهادار سهامداران هستند، در کل سهم آنها (از 2/0 درصد تا 3/0 درصد) در مقایسه با صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک (از 7/0 درصد تا 3/2 درصد) و صندوق‌های بازنشستگی (3/0 درصد تا 7/1 درصد) کمتر است.

همان‌طور که در شکل­های 13 تا 15 نشان داده شده است، تخصیص دارایی بیمه‌گران در طول زمان پایدارتر است (یعنی کل دوره مورد مطالعه در حین بحران مالی جهانی، قبل و بعد از آن). این شکل‌ها تغییرات تجمعی در تخصیص دارایی‌ها برای اوراق قرضه دولتی، اوراق قرضه شرکتی و اوراق بهادار سهامداران را به ترتیب نشان می‌دهد که تغییر تجمعی در مقیاس واحد درصد از کل دارایی‌های قابل سرمایه‌گذاری است. همان‌طور که مشخص است، اگرچه بیمه‌گران تغییراتی در تخصیص دارایی‌هایشان را متحمل می‌شوند، این تغییر و حرکت می‌تواند در طول زمان به آرامی شکل بگیرد. روند بلندمدت‌تر در مقایسه با سایر سرمایه­گذارهای مالی، مخصوصا در بخش صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک و صندوق‌های بازنشستگی تدریجی است که رفتار پرنوسان‌تری را نشان می‌دهد.

مقایسه رفتار سرمایه‌گذاری بیمه‌گران زندگی با سایر موسسات سرمایه‌گذاری

بیمه‌گران زندگی و بانک‌ها

به منظور بررسی روابط بین بیمه‌گران زندگی و بانک‌ها، از یک تحلیل همبستگی در گروه‌های مختلف دارایی‌ها استفاده شده است. در هر گروه دارایی، یک همبستگی بین تغییرات فصلی در تخصیص منابع و همچنین بین تغییرات فصلی در دارایی‌های سرمایه‌گذاری شده به کار برده شده است. به عنوان مثال، چگونگی تغییرات منابع بیمه‌گران زندگی در بخش اوراق قرضه دولتی (به عنوان درصدی از کل دارایی‌های سرمایه‌گذاری شده) که با همان تغییرات در بانک‌ها همبستگی دارند، بررسی می‌شود؛ همچنین همبستگی بین تغییرات درصدی در ارزش دارایی‌ها نیز مورد ارزیابی قرار می‌گیرد.

همان‌طور که از شکل 16 مشخص است، مطالعه نشان می‌دهد که روابط بین تخصیص دارایی‌های بانک‌ها و بیمه‌گران زندگی، به شکل ضعیفی مثبت (از 0 تا 4/0) است و این روابط بین همه گروه‌های دارایی از لحاظ آماری معنادار نیست. به عبارت دیگر یک همبستگی قوی بین رفتارسرمایه‌گذاری بیمه‌گران زندگی و بانک‌ها وجود ندارد.

بیمه‌گران زندگی و صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک

با مقایسه بیمه‌گران زندگی و صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک، همبستگی در تغییرات تخصیص دارایی نیز به شکل ضعیفی مثبت است، اگرچه نسبت به بانک‌ها برجسته‌تر است و برای اوراق بهادار سهامداران، همبستگی بزرگتر از 7/0 است که در شکل 17 نشان داده شده است. با نگاهی به تغییرات درصدی همبستگی در ارزش دارایی‌ها، مشخص شد که این رابطه بین بیمه‌گران زندگی و صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک نیز ضعیف است. همان‌گونه که در مورد بانک‌ها صادق بود، همبستگی منفی در تغییرات درصدی اوراق بهادار سهامداران می‌تواند در مورد بیمه‌گران زندگی و صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک مشاهده شود که نشان‌دهنده این موضوع است که بخش بیمه زندگی به صورت ضدادواری برای این دسته از دارایی‌ها عمل می‌کند. این فرضیه‌ها با مقایسه الگوی سرمایه‌گذاری بیمه‌گران با تحرکات بازار تایید شده است.