اخلاق در صنعت بیمه سقوط کرد!/ آزاده محسنی

اما چه شد که صنعت بیمه بدین جا رسید صنعت بیمه ای که بیش از سایر صنایع مالی بر بنیان های اخلاقی بنا نهاده شده که اصل "حد اعلای حسن نیت" خود دلیلی است بر این مدعا.

این روزها در پی انحطاط اخلاقی در شریانهای افتصادی و اجتماعی جامعه ، به جای اینکه صنعت بیمه راهبر اخلاق باشد ، در صف مقدم تنزل اخلاق قد برافراشته بی توجه به اینکه تنزل اخلاق در یک سازمان اقتصادی می تواند آغازگر بحرانهای شدید باشد و حتی تا مرز اضمحلال پیش رود.

صنعت بیمه که  در اصول خود حافظ "امنیت و آرامش خاطر" بیمه گذاران است این روزها محل افشاگری ها و رفتارهای غیر حرفه ای برخی افراد است به طوریکه خطر جدائی اخلاقیات از بیمه گری از مرز هشدار فراتر رقته است.

افشاگریهای چند کانال تلگرامی علیه یکدیگر با حمایت مالی و اطلاعاتی برخی افراد غیر حرفه ای نشان می دهد که صنعت بیمه به شدت در حوزه منابع انسانی از یک سو و حفظ اخلاقیات از سوی دیگر با شکست سنگینی مواجه شده در جائی که حرفه ای ها از صنعت یا کنار زده شدند ویا منزوی گشتند و افرادی زمام امور را در دست گرفته اند که با ادعای اتصال به " نهادهای خاص" به جای بیمه گری ، رفتار حرفه ای و حفظ حقوق بیمه گذاران به زدو بندهای آشکار و پنهان برای کسب کرسی بالاتر و یا پایین کشیدن رقبا مشغولند.

همان زمان که یک کانال تلگرامی منتسب به یکی از کارکنان تنها شرکت بیمه دولتی با افشاگریهائی به اسم  شفاف سازی علیه شرکتهای بیمه جولان می داد ؛ فعالان رسانه ای این هشدار را دادند که بیمه ایران به عنوان لیدر صنعت بیمه باید کنترل اوضاع را در دست گیرد اما این هشدارها جدی گرفته نشد تا اینکه کار به جائی رسید که این کانال بر علیه بیمه ایران نیز شمشیر تیز کرد که باید گفت خود کرده را تدبیر نیست!و جالب تر اینکه کانالهای دیگری نیز بر علیه این کانال و مدیران ان ظهور کردند که به افشاگری ها دامن زدند، افشاگری هائی که نیازمند اطلاعات مخفی و درون سازمانی است و کاملا واضح است که از سوی برخی افراد خاص هدایت می شود که ظهور یکی از این کانالها را در روزهای گذشته شاهد بودیم.

اکنون صنعت بیمه جولان برخی  افراد غیر حرفه ای است که برای رسیدن به آمال خود دست به دامان این کانالهای تلگرامی می شوند ، علیه یکدیگر افشاگری می کنند و بر اخلاق چوب حراج می زنند غافل ازینکه نقد کجا و تخریب کجا و جالب تر اینکه نقد رسانه های حرفه ای و دارای مجوز را هم بر نمی تابند و نام تخریب بر ان می گذارند.
البته نمی توان از رشد شبکه های اجتماعی گله  داشت چرا که لازمه توسعه در گرو رشد فضای مجازی است و در اینده نزدیک شاهد حکمرانی فضای مجازی بر جوامع خواهیم بود اما سوال اینجاست که توسعه شبکه های مجازی در سایر صنایع هم وجود دارد ولی چرا فضای تخریب در صنعت بیمه هموار تر است چرا که ما کمتر شاهد بروز کانالهای تلگرامی افشاءگر در مثلا صنعت بانکی هستیم!ضمن اینکه باید به این نکته هم توجه کرد که صنعت بیمه شکننده و حساس است و کوچکترین ناهنجاری می تواند اعتماد بیمه گذاران را سلب کند.

این روزها رسیدن به پست مدیر عاملی ،تنزل جایگاه مدیرعامل شرکت رقیب ، پنهان کردن عیوب مدیریتی خود و افشاء کردن اشکالات مدیریتی رقبا ، فعالیت مدیریتی برخی مدیران بیمه ای را شامل می شود .

سوال اینجاست که چگونه می شود که  یک عضو هیات مدیره ویا مدیرعامل یک شرکت بیمه ای به جای تمرکز بر رفتار حرفه ای سازمانی و پرداختن به امور بیمه گری به افشاگری و جمع اوری مدرک علیه همکاران خود می پردازد؟پاسخ این سوال فقط یک چیز است:" اخلاق در صنعت بیمه سقوط کرد"

سقوط اخلاقی در نهادها و در اینجا در صنعت بیمه عواقبی سلسله وار می آفریند مانند عقیم ماندن برنامه های راهبردی و بلند مدت شرکتها به دلیل تغییرات مداوم مدیریتی چرا که وقتی افراد با کنار گذاشتن اخلاق حرفه ای سازمانی به زدو بند علیه یکدیگر می پردازند بدون تردید عمر مدیریت ها کوتاه می شود و این امر سبب می گردد تا برنامه های تعالی سازمانی نیمه کاره رها شود.

سقوط اخلاقی در آنجا رخ می نماید که یک مدیر یا عضو هیات مدیره به جای حل چالش های شرکت متبوعش  مانند زیان انباشته ، توانگری پایین ، کسری ذخایر و ضعف منابع انسانی در حال یافتن مدرک علیه دیگران است تا با دستاویز قرار دادن شبکه های مجازی ،به عنوان اهرم فشار، رقبا را از رده خارج کند.

شاید این هشداری است به رئیس کل بیمه مرکزی و مدیران کلیدی صنعت بیمه تا به دنبال راهکاری برای احیاء اخلاق در جامعه بیمه ای باشند.

 برخی افراد راهکارهایی مانند گنجاندن بندی در آیین نامه 90 تحت عنوان اخلاق حرفه ای را پیشنهاد می دهند که  البته شاید این راهکار چندان عملیاتی نباشد چرا که اخلاق حرفه ای  یک فرایند است که باید در طول زمان حاصل شود و با گنجاندن بند و تبصره به راحتی امکان پذیر نیست.

از دیگر راهکار ها تدوین منشور اخلاقی در صنعت بیمه است تا شاید با الگو قرار دادن ان به مرور نیروهای جوان بر پایه ان رشد یابند.

درست است که فضای بد اخلاقی حاکم بر جامعه در صنعت بیمه نیز رسوخ کرده ، اما نمی توان با این بهانه مرزهای بداخلاقی را در نوردید و حقوق بیمه گذاران به عنوان بزرگترین ذینفعان جامعه بیمه ای را با رفتارهای غیر حرفه ای زائل کرد چرا که دود بد اخلاقی ها در نهایت به چشم بیمه گذار می رود.