بیمه گران ملزومات حرکت به سوی بازار های پر ریسک را می شناسند؟ / 150 هزار میلیارد ریال از منابع قابل سرمایه گذاری دست نخورده ماند
ریسک بازار در صنعت بیمه ایران بررسی شد؛
نسبت توانگری آن 150 نسبت مناسبی برای ورود به سمت بازارهای پر ریسکاست . /توانگری بیان میکند که به اندازه هر واحد ریسک 1.5 برابر دارایی نقد شوند در اختیار شرکت است، پس میتوان به بازارهای پر ریسکتر رفت.منابع قابل سرمایهگذاری در شرکتهای بیمه تا پایان سال 96 در حدود 270 هزار میلیارد ریال بوده است. مجموع سرمایهگذاری صنعت تا پایان سال 1396 به مبلغ120 هزار میلیارد ریال است به عبارتی 150 هزار میلیارد ریال از منابع قابل سرمایه تاکنون سرمایهگذاری نشده است
*جمع بندی خود را از بحث ارائه کنید و راهکار مد نظر خود را بیان کنید.
بابایی: اینکه از منابع در اختیار خود درچه نوع ترکیب دارایی برای موسسه خود استفاده نماییم مهم است. هدف از مدیریت مالی افزایش ثروت سهامدار است،ولی آنچه در رسیدن به این هدف مهم است، ترکیب بهینه از داراییهای است که ضمن کسب سود متعارف در ایفای به موقع تعهدات نیز،موسسه را با یک مخاطره جدی مواجه نکند. این مهم مختص به صنعت بیمه نمیباشد. به طور مثال در صنعت بانکداری اگر 70 درصد از منابع یک موسسه مالی و اعتباری سپردههای کوتاه مدت بانکی باشد. باید عمده سرمایهگذاریها این موسسه کوتاهمدت باشد. اگر این منابع به خرید داراییهای بلندمدت اختصاص یابد تامین نقدینگی لازم در صورت نیاز با چالش اساسی مواجه خواهد شود.
ترکیب دارایی و نوع سرمایهگذاری در شرکت بیمه که 70 درصد از پرتفوی بیمه آن را ثالث و درمان تشکیل میدهد با یک شرکت بیمه که 70 درصد پرتفوی بیمهای آن را بیمههای عمر و زندگی تشکیل میدهد فرق اساسی دارد. متاسفانه در چند سال اخیر برخی از شرکتهای بیمه به این موضوع اهمیت نده بخش عمدهای از منابع در اختیار خود را بدون توجه به ترکیب پرتفوی بیمهای خود به خرید داراییهای ثابت و یا سرمایهگذاریهای بلندمدت (خرید سهام شرکتهای غیر بورسی) اختصاص دادند که این امر باعث تحمیل مشکلات جدی به بیمهگذاران آنها گردید. *در شرایط فعلی شرکتهای بیمهای چگونه میتوانند به سمت سرمایهگذاری در بانک و بورس بروند به نحوی که ریسک کمتری داشته باشد و در عین نقدشوندگی بالائی داشته باشد؟
بنویدی: نسبت توانگری بهترین شاخص برای مدیریت ریسک یک شرکت بیمه است. اگر شرکتی داشته باشم که نسبت توانگری آن 150 باشد می¬تواند به سمت بازارهای پر ریسکتر برود. توانگری بیان می¬کند که به اندازه هر واحد ریسک 1.5 برابر دارایی نقد شوند در اختیار شرکت است، پس میتوان به بازارهای پر ریسکتر که منابع بیشتر دارد. اما با پایین آمدن توانگری باید سرمایهگذاری را به سمت بازار کم ریسک بیاورم. بنابراین شرکتهای بیمه اگر میخواهند روی ریسک بازار تمرکز کنند. باید روی شاخص توانگری دقت نمایند. توانگری بالا برای شرکت بیمه و سهامدار مناسب نیست. نسبت توانگری بالا یعنی سرمایه¬گذاری در بازارهای کم ریسک و کم بازده که اصلا به نفع سهامداران شرکت بیمه نیست و آنها را از هدف اصلی ایجاد شرکتهای بیمه دور می¬کند. به نظر بنده نسبت توانگری 150 نسبت مناسبی برای شرکتهای بیمه ایرانی است. شرکتهای بیمه میتوانند از متخصصین بازار سرمایه استفاده کنند. یکی از ایرادات بازار این است که امکان سرمایهگذاری در شرکتهای خارجی فراهم نیست. بیمه ثالث ورود و خروج نقدینگی بالایی دارد و مدیریتی موفق است که بتواند از این رسوب به موقع استفاده کنند.فروش این رشته بیمه¬ای هر جند سودی برای شرکتهای بیمه ندارد ولی فرصت سرمایه¬گذاری مناسبی را ایجاد می¬کند که می¬توان در بازار سرمایه¬گذاری از آن بهره¬برداری نمود.
*به لزوم تشکیل بیمه خوب اشاره کردید چرا شرکتهای بیمه زیر مجموعه شرکت سرمایهگذاری ندارند؟
بنویدی: طبق آییننامه 60 این اجازه به شرکتهای بیمه داده نشده است.
مهمترین راهکارها در خصوص هدایت صحیح منابع یک شرکت بیمه را تشریح کنید؟
بنویدی : موارد مهم برای کنترل ریسک بازار و یا همان R2 را می¬توان به شرح ذیل خلاصه نمود:
– متناسب بودن نسبت توانگری با منابع قابل سرمایهگذاری بسیار مهم است به عبارتی شرکتی با نسبت توانگری بالای 150 باید منابع را به سمت بازارهای پر ریسک هدایت کند و با کاهش نسبت توانگری منابع می¬بایست به سمت بازار کم ریسک و نقدشوندگی بیشتر هدایت شود.
– استفاده از اطلاعات به روز و افراد خبره در مورد بازار سرمایه
–
– داشتن استراتژی مناسب سرمایه¬گذاری در دوره¬های زمانی کوتاه مدت و بلندمدت
– رعایت اصول حاکمیت شرکتی و رعایت اصول اخلاق حرفه¬ای