ایران چگونه هواپیمای جاسوسی آمریکایی را شناسایی و رصد کامل کرد؟ +عکس

آذرماه سال 93 قرارگاه پدافند هوایی خاتم الانبیا برای نخستین مرتبه از اعلام اخطار به یک فروند هواپیمای جاسوسی U-2 آمریکایی خبر داد. دو سال بعد، در سوم مهرماه سال 95 نیز فرمانده وقت قرارگاه پدافند هوایی خبر کشف و اعلام اخطار به هواپیمای U-2 آمریکایی را اعلام کرد.

اما ماجرای کشف و اعلام اخطار ایران به هواپیمای U-2 آمریکایی به همین جا ختم نمی‌شود و در سال 96 نیز یک بار دیگر این هواپیما در تور شبکه پدافندی ایران می‌افتد و امیر اسماعیلی روند کشف اعلام اخطار به این هواپیما را اینگونه بیان می‌کند:"قرارگاه پدافند هوایی خاتم الانبیاء از 10 دقیقه پیش از اخطار و زمانی که این هواپیما از پایگاه خود پرواز کرد، آن را رصد می کرد و زمانی که متوجه شد این هواپیما تمایل به جاسوسی دارد به خلبان آن تذکر داد. کل این عملیات ( اعلام اخطار) 30 ثانیه طول کشید و ساعت 9:30 صبح روز نخست فروردین 96 و چهار ساعت مانده به سال تحویل اتفاق افتاد."

هواپیمای U-2s آخرین نسخه از این هواپیما است که هم اکنون عملیاتی است

از همان زمان این موضوع مطرح بود که ایران چگونه توانسته است این هواپیما را از زمان برخاستن از باند پایگاهش رصد کند و پیش از رسیدن آن به مرزهای کشورمان به آن اخطار دهد؟

هواپیمای U2 یک هواپیمای شناسایی پیشرفته و دوربرد، ساخت شرکت لاکهید مارتین آمریکا است و حدود 50 سال است که در نیروی هوایی آمریکا به کار گرفته می‌شود.

اگرچه این هواپیمای جاسوسی رادار گریز نیست ولی سقف پروازی بالا و  قابلیت پرواز در ارتفاع 21 کیلومتری آن موجب شده تا کشف آن توسط رادارها قدری مشکل باشد. همچنین این هواپیما قابلیت 12 ساعت مداومت پروازی دارد.

البته تاکنون 3 فروند از این نوع هواپیما توسط کشورهای کوبا ( 27 اکتبر 1962)، چین ( 10 ژانویه سال 1965) و شوروی سابق (اول می 1960) شناسایی و سرنگون شده‌اند.

جالب است که هر 3 کشور نیز، با استفاده از موشک‌های S-75 یا همان موشک‌های سام2 که یک موشک ارتفاع بالای پدافندی و ساخت شوروی است، این هواپیما را منهدم کردند.

مهرماه امسال سردار تقی‌زاده جانشین وزیر دفاع در دومین همایش مصون سازی زیرساخت‌ها از توقف پرواز هواپیماهای جاسوسی U-2 آمریکایی بر فراز آسمان منطقه خبر داد و گفت که پس از رونمایی ایران از سامانه پدافندی باور 373 هواپیماهای U-2 آمریکایی که از قبرس پرواز می‌کردند و هفته‌ای دو مرتبه بر فراز آسمان منطقه گشت زنی می‌کردند،  پروازهای خود را متوقف کردند.

در سال های اخیر ارتش ایالات متحده پهپاد پیشرفته RQ-4 گلوبال هاوک را برای جایگزینی این هواپیما طراحی و تولید کرد اما گلوبال هاوک نتوانست به جایگزین مناسبی برای U-2 بدل شود. ضمن آنکه پهپاد MQ-4C ترایرتون که نمونه دریایی پهپاد گلوبال هاوک است نیز در تاریخ 30 خرداد 98 از زمان برخاست از پایگاه الظفره امارات توسط پدافند ایران رصد شده و با شلیک سامانه موشکی سوم خرداد در نزدیکی تنگه هرمز منهدم شد.

پایگاهی که U-2های آمریکایی از آن برای پرواز بر فراز آسمان منطقه استفاده می‌کردند پایگاه هوایی " آکورتیری" واقع در جنوب قبرس و متعلق به نیروی هوایی انگلستان است.

نمایی از پایگاه هوایی آکورتیری نیروی هوایی انگلیس در جنوب قبرس/ در تصویر دو فروند هواپیمای C-130 و دوفروند بالگرد CH-47 شیونک دیده می‌شوند

U-2های آمریکایی  از سال‌ها پیش در این پایگاه مستقر بوده و درجریان حمله آمریکا به عراق و افغانستان هم از این پایگاه برای اجرای ماموریت استفاده می‌کردند. فاصله این پایگاه از مرزهای غربی ایران در حدود 1200 کیلومتر و از مرزهای جنوبی ایران در حدود 2000 کیلومتر است. لذا برای رصد و شناسایی پروازهای این پایگاه نیاز به رادارهای برد بلند ماوراء افق نگر است.

فاصله پایگاه هوایی آکورتیری از مرزهای غربی ایران

فاصله پایگاه هوایی آکورتیری از مرزهای جنوبی ایران جایی که یک رادار برد بلند کیهان مستقر شده است

در فاصله سال‌های 93  قرارگاه پدافند هوایی خاتم‌الانبیا از یک رادار ماوراء افق نگر سپهر با برد بیش از 2500 تا 3000 کیلومتر رونمایی کرد که با توجه به فاصله قبرس تا ایران احتمالا این رادار توانسته‌ هواپیمای U-2 آمریکایی را از زمان برخاستن از پایگاهش در قبرس کشف کند.

در واقع رادارهای معمولی مستقر در ارتفاع سطح دریا، به دلیل انحنای کره زمین، امکان مشاهده اهداف در برد بیش از 30 کیلومتری در سطح زمین (ارتفاع پایین) را ندارند و به همین دلیل یا باید روی یک برجک نصب شده یا در ارتفاعات نصب شوند اما رادارهای ماوراء افق به واسطه استفاده از قابلیت بازتاب امواج با باند فرکانسی خاص از جو زمین، می‌توانند هم اهداف هوایی و هم اهداف زمینی را تا فواصل بسیار زیادی کشف کرده و به عنوان اولین حلقه از هشدار زودهنگام در شبکه پدافند هوایی عمل کند.

رادارهای ماوراء افق  با تاباندن پرتو راداری راداری فرکانس خاص، به سمت جو امکان رصد زمین و آسمان منطقه مورد نظر را بسیار فراتر از میزان قابل پوشش با رادارهای معمولی دارد.

نحوه عملکرد رادارهای ماوراء افق

آبان ماه سال 1393 رادار کیهانی «سپهر» با برد بیش از 2500کیلومتر با موفقت تست شد. این رادار که تا کنون تصویری از آن منتشر نشده یک رادار برد بلند است که اهداف رادار گریز با سطح مقطع بسیار پایین را کشف و قابلیت شناسایی تمامی اهداف در ارتفاع پست، ارتفاع متوسط و ارتفاع بالا را دارد و اهداف ریز پرنده، موشکهای بالستیک و نیمه بالستیک و نیز موشکهای کروز به راحتی توسط این رادار کشف وشناسایی می شوند.

 با ارتقا توان راداری و پدافندی ایران، نیروهای مسلح کشورمان قادر به دفاع عمقی از آسمان کشور و رصد پرنده‌های بیگانه پیش از رسیدن به مرزهای هوایی ایران هستند.

در بهمن ماه سال 93 هم امیر اسماعیلی از پیشرفت 40 درصدی استقرار رادار سپهر در مناطق مختلف کشور خبر داده بود که قاعدتا تا الان باید الاقل درصد زیادی از این استقرار عملیاتی شده باشد.

منبع: تسنیم