۹۰ درصد بازار اتکایی در دست دولت / سیدمصطفی کیایی
وقتی صحبت از خصوصی‌سازی در صنعت بیمه می‌شود، از خود می‌پرسم آیا واقعا در صنعت بیمه خصوصی‌سازی صورت گرفته است؟ آیا قرار نبود با خصوصی‌سازی سهم دولت بدون ایجاد رانت و در فضای رقابتی در صنعت بیمه کاهش یابد و فضا برای بخش خصوصی واقعی باز شود؟
کدام شرکت بیمه خصوصی می‌تواند این ادعا را داشته باشد؟ ردپای دولت و زیرمجموعه آن و سهم قابل توجه آن در تمام شرکت‌ها به چشم می‌خورد و این باور را که در صنعت بیمه کشور خصوصی‌سازی اجرا شده است از بین می‌برد. این در حالی است که محیط کسب‌و‌کار برای فعالیت بیمه‌گران اتکایی نیز مهیا نیست. در حالی که بیش از 90 درصد بازار اتکایی نزد دولت است چگونه می‌توان گفت این صنعت به بخش خصوصی واگذار شده است؟ بیمه مرکزی و شرکت بیمه ایران هنوز بیشترین سهم را از بازار تکایی دارند و فعالیت برای دو شرکت بیمه اتکایی موجود در کشورمان بسیار محدود است، این در حالی است که شنیده می‌شود بیمه مرکزی درصدد اعطای مجوز تاسیس شرکت بیمه اتکایی دیگری است که ردپای زیر مجموعه دولت در آن به چشم می‌خورد. مایه تعجب است دولت می‌گوید بانک‌ها بنگاهداری نکنند ولی بیمه تاسیس می‌کنند. در بازاری که کمتر از 10 درصد آن بین دو شرکت اتکایی و چند شرکتی که مجوز قبولی اتکایی دارند تقسیم شده است آیا ورود یک بیمه‌گر اتکایی دیگر تصمیم کارشناسی است؟ تعداد بیمه‌گران اتکایی در دنیا محدود است، در کشورهای جهان و حتی در خاورمیانه معمولا کشورها دارای یک شرکت اتکایی قوی هستند. شرکت بیمه اتکایی باید قوی باشد و می‌توان با ساز و کار مناسب دو شرکت موجود را تقویت کرد. در حال حاضر بیمههای اتکایی داخلی حتی به اندازه سرمایه خود پرتفوی سالانه ندارد. فرآیند خصوصی‌سازی به درستی انجام نشد و آزادسازی بی‌موقع به مشکلات صنعت بیمه دامن زد. به راستی اگر افزایش قیمت دیه و به تبع آن حق بیمههای دریافتی و رشته درمان و بیمههای اجباری دیگر را از پرتفوی صنعت بیمه حذف کنیم، بیمه‌گران درکدام کیک پرتفوی رشد قابل ملاحظه دارند؟ در یک کلام کیک متناسب با رشد اقتصادی مملکت رشد نکرده است و فقط میزان سهم شرکت در هر سال تغییر می‌کند.
منبع: دنیای اقتصاد