نوآوری های فناوری در صنعت بیمه/یونس زاهدنیا

به گزارش ریسک نیوز، ایده اصلی این مقاله مرور و تحلیلی بر نوآوری های فناوری در صنعت بیمه است. اول از همه، نویسندگان عوامل محرک توسعه نوآورانه در صنعت بیمه را مشخص کرده اند. دوم، نوآوری در بخش مالی به عنوان یک اختراع و اقتباس توصیف شده است و بخش اصلی مقاله نیز بر اساس مروری بر استفاده از نوآوری های فناوری (مانند نرم افزار، تجزیه و تحلیل، حسگرها، الگوریتمی) برای زنجیره ارزش بیمه استوار گردیده است. در پایان، نویسندگان یک تحلیل SWOT از نوآوری‌های فناوری انجام داده‌اند.

امروزه صنعت بیمه در زمره نوآورترین صنایع جهان به شمار می رود [Hocking et al. 2014]. این فرآیند در درجه نخست تحت تأثیر عواملی مانند توسعه فناوری هایی است که در مراحل مختلف ارائه خدمات بیمه در حال اجرا هستند. وابستگی رشد شرکت بیمه به نوآوری در مقایسه با سایر صنایع ،مستلزم انعطاف در برنامه ریزی استراتژیک توسعه آن است. نوآوری ها در حال تبدیل شدن به ابزار اصلی رقابت در بازار هستند که فرصتی برای ارزش آفرینی به محصولات بیمه ای می دهد.

از جمله عواملی که تغییرات در بازار بیمه را تعیین می کنند عبارتند از: افزایش ریسک، توسعه فناوری، عدم تقارن اطلاعات، تغییر نسل ها و هنجارهای اجتماعی آنها (نسل هزاره یا Y) – مشتریان آینده شرکت های بیمه و غیره. توسعه فناوری‌ها (مانند تجزیه و تحلیل داده‌های بزرگ، اینترنت اشیا، هوش مصنوعی، ابزارهای فنی کنترل‌شده مستقل (خودروها، هواپیماهای بدون سرنشین)، حسگرهای متصل). اساس بیمه، جمع آوری و پردازش مجموعه بزرگی از شاخص های آماری (Big Data) برای ساخت مدل هایی است که می تواند رفتار رویدادها را بر حسب نظریه احتمال تحریک کند. برای قرن ها، شرکت های بیمه جمع آوری کننده اصلی چنین داده هایی بوده اند. با این حال، امروزه شرکت هایی مانند گوگل، اپل، آمازون، فیس بوک قادر به انجام وظایف مشابه هستند. دستگاه های تلفن همراه (برنامه های تلفن همراه) فرآیند تعامل مشتری با یک شرکت بیمه را ساده و سرعت می بخشد. ثانیاً، دستگاه های تلفن همراه فرصتی را برای نظارت و ثبت تغییرات در عوامل مؤثر بر خطر بیمه شده مانند نحوه رانندگی با خودرو یا سطح فشار خون فرد بیمه شده فراهم می کند.

عدم تقارن اطلاعات بین مشتری و بیمه گر نیروی محرکه نوآوری در بازار بیمه است. نوآوری پاسخی به ناقص بودن ارتباطات موجود در بازار بیمه است که مانع از کاهش ریسک و به حداکثر رساندن بهره وری ذینفعان در بازار (بیمه گران، بیمه گران اتکایی) می شود. فقدان اطلاعات کامل (گاهی قابل اعتماد) در مورد موضوع بیمه، ریسک های درتعهد شرکت را به ویژه در ارزیابی خطرات اشیاء و اموال و یا در بخش سلامت افزایش می دهد. به عنوان مثال، با هزینه نسبتاً کمی، فرد می تواند DNA خود را آزمایش کند و اطلاعات کاملی در مورد بیماری های ژنتیکی خود به دست آورد. با توجه به این اطلاعات، فرد انگیزه خرید بیمه با پوشش مناسب را دارد. از دیدگاه بیمه گر، این را می توان به استفاده از اطلاعات شخصی تعبیر کرد. اما از سوی دیگر، در عمل با در اختیار داشتن چنین اطلاعاتی، بیمه‌گران می‌توانند گزینش و انتخاب منفی از بین مشتریان داشته باشند. بنابراین، این یک خط تقسیم بسیار نازک بین استفاده منصفانه و قانونی از اطلاعات و آنچه ناعادلانه است می باشد. در برخی از کشورها آزمایش ژنتیک به عنوان یک شرط اجباری برای مراجعه کننده طبق سیاست ضد تبعیض ،غیرقانونی شده است (آلمان، آمریکا و غیره).

از آنجایی که در نشریات علمی معاصر آثار فراوانی وجود دارد که به نوآوری ها و نقش آن در کارآفرینی به طور کلی توجه می کند، هدف و مقصود این مقاله بررسی نظری نقش نوآوری های فناورانه در صنعت بیمه می باشد.

عوامل تعیین کننده نوآوری ها و کارکردهای آنها برای کارآفرینی: اصول اساسی

اعتقاد بر این است که اولین تعریف علمی از نوآوری ها و اهمیت آنها برای کارآفرینی توسط J. Schumpeter ارائه شده است. او نوآوری ها را به عنوان تغییرات ترکیبی از عوامل تولید توصیف کرد که نمی تواند تحت تأثیر مراحل کوچک یا تغییرات حاشیه ای قرار گیرد. آنها عمدتاً شامل تغییر در روش های تولید و حمل و نقل، یا در تولید یک محصول جدید، یا در گشایش و آفرینش بازارهای جدید یا منابع و مواد جدید هستند [Sweezy 1943, pp. 93-94].

دراکر [1985] تعریف مشابهی ارائه کرد: ابزاری که از طریق آن کارآفرین منابع جدید تولید کننده ثروت را ایجاد می کند یا به منابع موجود پتانسیل افزایشی برای ایجاد ثروت می بخشد.

می توان گفت نوآوری تغییری است که دارای ویژگی اقتصادی و فناوری است. بر اساس گسترده ترین تعریف ارائه شده توسط OECD، نوآوری ها شامل معرفی، ترکیب و استفاده از دانش و فناوری جدید برای محصولات، خدمات، تولید و فرآیندهای اداری است [OECD 1992].

لازم به ذکر است که هر شرکتی دارای یک معیار فردی برای تعریف “جدید” است، بنابراین مهم نیست که آیا این نوآوری قبلاً در شرکت های دیگر معرفی شده است یا خیر. یعنی نوآوری ها با چهار ویژگی اصلی مشخص می شوند: سودمندی، روش های جدید، نتایج جدید و عدم قطعیت.

فرآیند نوآوری با درجه بالایی از عدم قطعیت مشخص می شود. نایت [1964] تأکید کرد که عدم قطعیت اساساً با ریسک متفاوت است. نه تنها به دلیل نامعلوم بودن احتمال کسب درآمد از نوآوری، بلکه حتی در شکل این درآمد (مشهود یا نامشهود). این اطلاعات به ویژه برای سرمایه گذارانی که در مورد اثربخشی سرمایه گذاری تنها پس از تکمیل و پیاده سازی واقعی یک نوآوری یاد می گیرند بسیار حساس است. دوم آنکه، مشکل ارزیابی نوآوری با تأثیر عواملی که ممکن است نتایج را تحریف (و پیچیده) کند تشدید می شود [Scherer, Harhoff 2000].

مطالعاتی وجود دارد که تأیید می کند که توزیع بازده سرمایه گذاری دارای ویژگی توزیع پارتو است: پراکندگی برابر با 0 است یا در نمونه های بزرگ منطبق است. اغلب، ارزیابی اثربخشی سرمایه‌گذاری‌ها توسط کارشناسان بر اساس تجربه و قضاوت خودشان انجام می‌شود [Kerr, Nanda, Rhodes-Kropf 2014]. و سوم، ارزیابی پتانسیل یک پروژه نوآورانه برای سرمایه گذار و نوآور (توسعه دهنده) دشوار است. این به ویژه برای استارت آپ ها صادق است، جایی که معلوم نیست محصول نهایی توسعه یافته واقعاً چه خواهد بود. همانطور که در عمل نشان می دهد، نوآوری های مالی می توانند تأثیر منفی غیرقابل پیش بینی بر مصرف کنندگان داشته باشند. به عنوان مثال، بحران اقتصادی 2008-2009 در ایالات متحده و تعدادی از کشورهای اروپایی با ظهور و استفاده از نوآوری های مالی جدید در بازار همراه است، یعنی نقش این پدیده در توسعه بحران همچنان موضوع تحقیق باقی مانده است [Laeven, Levine, Michalopoulos 2012; Sánchez 2010, p. 27].

نقض و تغییر توافقات ایجاد شده با استفاده و بهره مندی از تغییرات نوآورانه به شرکت اجازه می دهد تا به یک جایگاه استراتژیک در بازار دست یابد، به مشتریان قیمت کمتری برای محصولات خود ارائه دهد و به بالاترین عملکرد دست یابد که رقبا نمی توانند با آن رقابت کنند [Raynor, Christensen 2003]. نوآوری ها می توانند نه تنها به عنوان ابزاری برای کاهش هزینه ها یا بهینه سازی منابع مالی شرکت، بلکه برای به ارمغان آوردن منافع غیر پولی برای مشتریان (مانند صرفه جویی در زمان، ارائه اطلاعات بیشتر، ارتباطات راحت) موثر باشند. بنابراین، استفاده از ارزش های یک نوآوری برای شرکت مزیتی انحصاری محسوب میشود.

وجود نوآوری دو مرحله را در بر می گیرد: فرآیند اختراع (تحقیق، توسعه) و انتشار (پذیرش)، انطباق محصول، خدمات یا ایده جدید [Rogers 1995]. یک اختراع در بخش مالی، در بیشتر موارد، تنها بهبود ابزارهای موجود یا ارتباطات متقابل است، زیرا هیچ چیز کاملاً جدیدی نیست و درجه تازگی اختراع بسیار درونی و داخلی است. این امر هنگام تعیین معیارهای تقسیم نوآوری ها به گیجی و انتشار چالش هایی منتج میشود. مشکل تعریف واضح معیار نوآوری با توجه به مکانیسم های ضعیف ثبت اختراع منجر به ظهور تعداد زیادی از به اصطلاح “نوآوری ها” می شود [Blach 2011, p. 22].

علاوه بر این، به گفته برخی از نویسندگان، هیچ ابداع و انتشار خالصی وجود ندارد، زیرا هر اقدام برای انطباق ، فرصتی برای ایجاد چیزی جدید دارد یا نیاز به اقدامی نوآورانه برای پذیرش فناوری جدید دارد [Jovanovic, Rob 1989, pp. 570-572; Buera, Oberfield 2015; Benhabib, Perla, Tonetti 2017]. به طور مشابه، هر فرآیند اختراع مستلزم تطبیق دانش های قبلی موجود (گاهی اوقات خارجی) است. بنابراین، تقسیم نوآوری های ریشه ای و فزاینده را می توان نسبی دانست. بدیهی است که انتخاب معیارها برای طبقه بندی نوآوری ها مشکل ساز است: نام نوآوری ها در بخش بیمه اغلب غیر اطلاعاتی است.

نوآوری ها با هر دو ویژگی مشترک و متمایز مشخص می شوند (این دارای اطلاعات است، اما امکان طبقه بندی را محدود می کند). در شکل 1، معیارهای اصلی و انواع کلی نوآوری ها نشان داده شده است که در نشریات و نوشته هی گوناگون مشخص شده است لذا انواع خاص نوآوری ها در مبحث زیر ارائه خواهد شد:

شکل 1: طبقه بندی کلی نوآوری ها در صنعت

تحقیقات موجود در مورد نوآوری ها در بازار بیمه

در نشریات علمی، مسئله نوآوری جایگاه مهمی دارد و آثار و نوشتار زیادی به آن اختصاص یافته است. برای مدت طولانی، این مفهوم ماهیت فنی داشت و بیشتر برای توصیف دستاوردهای صنعت استفاده می شد. با این حال، با توسعه بازار مالی در سراسر جهان، نوآوری ها به طور فزاینده ای برای مشخص کردن ابزارهای مالی جدید، B2B جدید (بنگاه با بنگاه)، B2P (بنگاه با مردم)، یا B2C (بنگاه با مشتری) یا ساختارهای سازمانی در شرکت ها مورد استفاده قرار می گیرند.

تحقیق در مورد نوآوری ها در بازار بیمه بیشتر در مورد دیجیتالی شدن در بیمه اتومبیل و معرفی محصولات مختلف بیمه اعمال می شود. اول آنکه ناشی از سهم زیادی از بیمه اتومبیل در فروش عمومی است و دوم به نظر ما به دلیل مشکل در انتخاب روش تحلیل نوآوری هاست. ارزیابی کمی نوآوری مستلزم جمع‌آوری داده‌های عینی و محسوس (یا نامحسوس) اجرای آن و هزینه توسعه است. به طور معمول، شرکت های بیمه چنین اطلاعاتی را افشا نمی کنند، به خصوص در مورد نتایج منفی آنها. در جدول یک پیشنهاد گردآوری آثاری ارائه شد که هدف آن بررسی جنبه های مختلف نوآوری در بازار بیمه (فقط به انگلیسی) بود.

جدول 1 بررسی نوآوری های صنعت بیمه

بر اساس نتایج Catlin، Paliath، Segey، یک برنامه دیجیتالی متفکرانه می تواند تا 65% کاهش هزینه، 90% کاهش در زمان چرخه فرآیندهای کلیدی بیمه و بهبود نرخ تبدیل را تا بیش از 20% ارائه دهد [2014]. مطالعات Desyllas و Sako [2013] مزایای معرفی سیستم بیمه پیمایشی PAYD (Pay As You Drive) را در بیمه اتومبیل تایید می کند زیرا تقسیم بیمه شدگان بر اساس معیار ریسک آنها توزیع عادلانه کارآمد نرخ و بازپرداخت بیمه را امکان پذیر می کند.

یکی دیگر از نتایج مثبت معرفی PAYD، بهبود انضباط بیمه شدگان در جاده در حین رانندگی است و در نتیجه تعداد حوادث بیمه شده کاهش می یابد. به عنوان مثال، کاراپیپریس [2015] اینگونه توجیه می کند که چگونه فناوری های از راه دور ( Telematics ) در بیمه حمل و نقل می تواند مشکل نرخ حق بیمه عادلانه و منصفانه را حل کند و هزینه متناسب و قابل پذیرش خدمات بیمه را برای مشتری فراهم کند.

هنگام تجزیه و تحلیل نوآوری در بازار بیمه اموال، Bednarczyk و Jańska [2015] یک زنجیره کامل از خدمات بیمه اموال را در نظر می گیرند: از توزیع تا حذف خسارت بیمه و همچنین تکمیل مجدد ریسک های بیمه در پوشش بیمه (تغییرات تدریجی). همانطور که توسط [2016, p. 43] Nicoletti پذیرفته و تایید شد، نوآوری های مخرب می تواند مزایایی را برای شرکت بیمه به ارمغان بیاورد مگر آنکه استفاده از چنین نوآوری هایی باعث تحمیل زیان زیادی در یک منطقه جغرافیایی یا بخشی از محصول نگردد.

روش تحقیق

روش های مطالعه نوآوری ها در بازار بیمه که در موارد ذکر شده در جدول 1 فهرست شده است به اهداف خاصی ارتباط و بستگی داشت. از جمله روش های اصلی در ارزیابی کمی نوآوری می توان به: تحلیل SWOT، پرسشنامه، مدل همبستگی-رگرسیون، تحلیل رگرسیون چندگانه و مرور کلی اشاره کرد.
شایان ذکر است که به مدل پیشنهاد شده توسط پیترسون [1972، صفحات 486-488] برای ارزیابی نوآوری توجه شود. به گفته پیترسون، هنگام انتخاب نوآوری برای تجزیه و تحلیل، چهار معیار وجود دارد. نوآوری ها باید واضح و به راحتی قابل شناسایی باشند (حد و مرز داشته باشند)، نقش مهمی در فعالیت های شرکت داشته باشد و توسط نهاد نظارتی دولتی به رسمیت شناخته شوند و در نهایت نشان دهنده یک جهش قابل توجه در مقایسه با پیشنهادات قبلی باشند، در واقع محدودیت های ساختگی ملاک عمل قرار نگیرد.

پژوهش پترسون بر اساس تجزیه و تحلیل همبستگی بین تاریخ معرفی یک نوآوری و اندازه شرکت (همبستگی مثبت)، رتبه آن (همبستگی مثبت)، حجم فروش سالانه (همبستگی مثبت) و افزایش فروش (همبستگی منفی) بود. در نتیجه مدل پیشنهادی پترسون از نوآوری به صورت ریاضی به شکل فرمول زیر بیان شد:

که در آن: M – شاخص نوآوری، T – نوع شرکت (0 برای یک شرکت بیمه متقابل و 1 برای شرکت سهامی)، R – رتبه، TR – شاخص که نشان دهنده رابطه بین نوع و اندازه شرکت است، E – خطا; β0، β1، β2، β3 – شاخص های همبستگی.

در این مقاله، تحلیل SWOT برای ارائه جنبه های مختلف نوآوری پیشنهاد شد.

مروری بر نوآوری های صنعت بیمه

تاریخ نشان می دهد که نوآوری های فناوری به طور فزاینده ای در حال انطباق و نهادینه شدن در جامعه هستند. برای دستیابی به یک میلیون کاربر، موارد زیر ضروری بود: 110 سال برای تلفن؛ 49 سال برای تلویزیون؛ 22 سال برای تلفن همراه؛ 14 سال برای اینترنت؛ 8 سال برای گوشی های هوشمند؛ 8 سال برای فیس بوک [Hocking et al. 2014]. یعنی نقش فناوری و در دسترس بودن آن در زندگی مردم در حال افزایش است و شرکت‌های بیمه باید در کشمکش برای فعالیت مؤثر، آن‌ها را مد نظر قرار دهند. هر سال، سرمایه گذاری در نوآوری های فناوری برای بازار بیمه در سطح جهانی در حال رشد است.

همانطور که شکل 2 نشان می دهد، از سال 2011، هزینه نوآوری از 62 میلیون دلار به بیش از 2 میلیارد دلار در سال 2015 افزایش یافته است. از نظر جغرافیایی، رشد سرمایه گذاری اینشورتک ( InsureTech ) در ایالات متحده آمریکا، آلمان، هند، بریتانیا، فرانسه، چین و کانادا بوده است و همچنین فین تک ها [FinTech Developments 2017] بعنوان عوامل اصلی زیر که منجر به این رشد شدند را می توان به عنوان عرضه نوآوری، تقاضا و محرک های محیطی شناسایی نمود:

1. کاهش تقاضا برای محصولات بیمه. حق بیمه مستقیم کتبی در سال 2014 از 4777 میلیارد دلار به 4397 میلیارد دلار کاهش یافته است و در سال 2015 افزایش بالای سرمایه گذاری های InsurTech پذیرفته شد (شکل 2 را ببینید) ؛

2. کاهش نقدینگی در سیستم های مالی؛

3. افزایش ریسک و عدم اطمینان در مورد آینده؛

4. پیامدهای تغییر در سیاست نوآوری.

شکل 2: سرمایه گذاری های جهانی InsurTech و حق بیمه مستقیم کتبی; 2011-2016

عمده‌ترین نوآوری‌هایی که در فعالیت‌های بیمه‌ای اجرا می‌شوند عبارتند از:

– پلتفرم های دیجیتال – اینترنت، گوشی های هوشمند؛
– اینترنت اشیا – دستگاه های متصل و هوشمند که امکان جمع آوری داده ها را فراهم می کند؛
– تله ماتیک / تله متری – حسگرهایی که امکان دریافت، انتقال و پردازش داده ها را از طریق مخابرات بدون تأثیر بر کنترل بر روی اشیاء راه دور فراهم می کنند؛
– داده های بزرگ و تجزیه و تحلیل داده ها – مدل سازی داده ها برای حمایت از تصمیم گیری؛
-مقایسه‌ کنندگان و مشاوران روبو – خدمات آنلاینی که مقایسه و مشاوره محصول مبتنی بر الگوریتم خودکار را ارائه می‌کنند؛
– یادگیری ماشین و هوش مصنوعی – مدل سازی پیش بینی ها.

پیش‌بینی می‌شود که در جنوب اروپا، کمتر از 1/3 (یک سوم)درآمد پیش‌بینی‌شده توسط شرکت‌های بیمه در سال 2018 از فروش خدمات بیمه مرتبط با دیجیتالی‌سازی دریافت شود. در کشورهای شمال اروپا، انتظار می رود این رقم به 62٪، در اروپای شرقی – 29٪، در اروپای غربی – 51٪ و در ایالات متحده به 42٪ برسد. [Broeders, Khanna 2015].

تقریباً هر فرآیندی در زنجیره ارزش بیمه با نوآوری های فناوری متحول می شود، اما اول از همه:

1. تعامل و کانال ها با مشتری – شخصیت پردازی فرم ها و کانال های ارتباط با مشتری. شرکت های بیمه این فرصت را دارند که با استفاده از اشکال جدید بازاریابی در اینترنت پایگاه مشتریان خود را گسترش دهند. اتصال و پایداری خدمت همچنین به معنای خدمات فوری برای مشتریان در طول مدت اعتبار بیمه نامه است. برای تحقق این هدف، بیمه‌گران سیستم‌های مرتبط با مصرف‌کننده خود را با استفاده از نرم‌افزار مدیریت ارتباط با مشتری نوسازی می‌کنند. چت بات ها بازخورد سریع و مشاوره بیمه ای را برای ارائه خدمات با کیفیت و بهبود نتیجه کسب و کار ارائه می دهند. بر اساس استفاده از الگوریتم‌ها، محصول بیمه‌ای تولید شده امکان بیمه کردن یک شی را بر اساس عکاسی (به عنوان مثال Snapsure و Cover) فراهم می‌کند.

2. پردازش مطالبه و مدیریت خط مشی اصلی انعطاف پذیر و کم هزینه، بدون خطا و سریع. این نرم افزار برای بهبود فرآیندهای مطالبه و صورتحساب، گستره جغرافیایی و پیشنهادات اصلی بیمه ایجاد شده است. استارت آپ های Trov و FinanceFox مدیریت کامل فرآیند مطالبه بیمه را ارائه می دهند. علاوه بر این، برخی از نوآوری‌های فناوری بر کارایی عملیات پشتیبان بیمه‌گران به منظور کاهش هزینه‌ها متمرکز شده‌اند.

3. ادغام، مدیریت و تجزیه و تحلیل داده ها از منابع مختلف، از جمله اینترنت اشیا و تله ماتیک. افزایش تعداد دستگاه‌های متصل، همراه با نرم‌افزارهای تحلیلی، به بیمه‌گران این امکان را می‌دهد تا اطلاعات بیشتری در مورد رفتار بیمه‌گذاران دریافت کنند و درک آنها از افراد را بهبود می‌بخشد. اما باید پذیرفت که بیمه‌گران و شرکت‌های فناوری نیازمند اجرای گام‌های فنی و سازمانی کافی برای حمایت از امنیت داده‌های شخصی در مجموعه خود، اشتراک‌گذاری، پردازش، تصحیح آن و جلوگیری از هرگونه حادثه سایبری، رخنه یا استفاده ناخواسته هستند.

هوش مصنوعی امکان پیش بینی تغییرات مهم در وضعیت آب و هوا یا نظارت بر سلامت را برای موثرتر کردن بیمه ها فراهم می کند. در بیمه اتومبیل، به بیمه‌گران اجازه می‌دهد محصولات را بر اساس استفاده از وسیله نقلیه یا رفتار راننده (Pay as You Drive) عرضه کنند. در بیمه سلامت، شرکت می تواند مجموعه حق بیمه را بر اساس علائم حیاتی (به عنوان مثال Clover Health، Embroker) تغییر دهد. در بیمه اموال، دستگاه های InsurTech به کنترل و نظارت بر وضعیت کنتورهای دود یا مونوکسید کربن کمک می کنند.

شکل جدیدی از بیمه، بیمه بر حسب تقاضا است که امکان پوشش ریسک هایی را که فرد در یک لحظه خاص با آن مواجه می شود را فراهم می کند: پرداخت به ازای استفاده یا محصولات مبتنی بر دوره. این محصولات بیمه در هنگام استفاده از خدمات آنلاین مانند Uber یا Airbnb قابل اجرا هستند. آنها می توانند فروش متقابل بیمه محصول را مستقیماً در محل فروش در تجارت الکترونیکی (به عنوان مثال، Simplesurance GmbH) فراهم کنند.

یکی از پدیده های جدید در بازار، شرکت های بیمه « دیجیتال بنیان» هستند که در قالب استارت آپ ایجاد می شوند. به گفته کارشناسان، این فرصت را می دهد تا نرخ بیمه تا 20 درصد کاهش یابد. در برخی موارد، استارت‌آپ‌های فردی بر روی بهبود جنبه‌های خاصی از فرآیندهای بیمه تمرکز می‌کنند، اما در مورد مدل‌های کسب‌وکار جفت به جفت (شکلی از ریسک‌ها و سرمایه‌های خود سازمان‌دهی شده توسط افراد)، آنها می توانند بیمه گذاران را از بین ببرند. علاوه بر این، بیمه جفت به جفت می تواند در تراکنش های بلاک چین نیز عمل کند. یعنی تمام فرآیندهای تجاری که برای یک شرکت بیمه سنتی معمول است به طور کامل به شبکه منتقل می شوند.

جدول 2 : تجزیه و تحلیل SWOT برای بیمه دیجیتال

برای تحلیل نوآوری های دیجیتال در بیمه، از تحلیل SWOT استفاده می کنیم. این روش به ما امکان می دهد کیفیت ها، نقاط قوت، ضعف، فرصت ها و تهدیدهای نوآوری در فعالیت بیمه را ارزیابی کنیم. در طول قرن بیستم، مشکل اصلی در بازار بیمه کمبود یا محدود بودن اطلاعات و داده های آماری بود. این امر عمدتاً برای آمارگیران، بیمه گران و تسویه گران زیان مربوط بود، زیرا فعالیت آنها بر اساس محاسبات دقیق بود و تأثیر مهمی بر اثربخشی تجارت بیمه داشت. با معرفی فن آوری های کامپیوتری و توانایی پردازش سریع مجموعه ای از داده ها، کیفیت کار در زمینه های مشخصی افزایش یافته است. ابزارهای دیجیتالی مدرن امکان ردیابی تغییرات شاخص‌های مورد بیمه را در زندگی واقعی و تنظیم خودکار نرخ‌های بیمه و همچنین اتخاذ گام‌هایی برای جلوگیری یا کاهش خسارت شرکت های بیمه را فراهم میکنند و آرایه های داده به دست آمده امکان شبیه سازی کیفی تهدیدات (شبیه سازی ریسک) را نیز فراهم می کنند.

عدم تقارن اطلاعات یک مشکل دیگر را ایجاد کرده است – مرز ضعیف بین توزیع “عادلانه” نرخ ها در بین مشتریان از گروه های ریسک مختلف و توزیع همبستگی ریسک تجمعی بیمه بین مشتریان. این سوال به طور فزاینده ای به اساس ارزیابی عوامل تقاضا برای بیمه تبدیل می شود. مشتریان در مورد مصلحت پوشش بیمه ای بر اساس دو شاخص ارزش نرخ بیمه و امکان دریافت بازپرداخت بیمه تصمیم می گیرند. همان موضوعی که در سال 1967، بیکلی در مورد مشکل قیمت گذاری در بازار بیمه نوشت. [Bickley 1967, p. 180].

نتیجه گیری

بر اساس تحقیقات ارائه شده در این مقاله می توان به نتایج زیر دست یافت:

1. بیمه یکی از نوآورترین صنایع دنیاست اما وابستگی آن را به سایر صنایع افزایش خواهد داد. همانطور که در مقاله نشان داده شده است، این امر هم اثرات مثبت و هم منفی خواهد داشت: امکانات ارائه خدمات بیمه در حال گسترش است، اما در عین حال وجود و بروز خطرات مرتبط با امنیت داده های شخصی در جمع آوری، به اشتراک گذاری، پردازش، اصلاح و جلوگیری از هرگونه حادثه سایبری، رخنه یا استفاده ناخواسته آن.

2. عوامل اصلی که ظهور و انطباق فناوری‌های جدید در بخش بیمه را تعیین می‌کنند عبارتند از: عدم تقارن اطلاعات، افزایش رقابت، تغییر نسل‌ها و هنجارهای اجتماعی آنها، رشد توانمندی‌های فنی و رایانه‌ای، بحران اقتصادی و کاهش حق بیمه.

3. ابزارهای اصلی دیجیتالی سازی در صنعت بیمه عبارتند از: بسترهای دیجیتال؛ اینترنت اشیا؛ تله ماتیک و تله متری؛ کلان داده و تجزیه و تحلیل داده ها؛ مقایسه کنندگان و مشاوران Robo، مقایسه و مشاوره محصول مبتنی بر الگوریتم؛ یادگیری ماشین و هوش مصنوعی.

4. فرآیندهای اصلی در زنجیره ارزش بیمه که با نوآوری‌های فناوری متحول شده‌اند عبارتند از: ارتباط با مشتری (به عنوان مثال تعامل و کانال‌های مشتری)، توسعه محصول، توزیع، قیمت‌گذاری (بیمه نویسی)، مدیریت وصول مطالبات و فعالیت دفتر پشتیبان.

5. تجزیه و تحلیل SWOT به ما نشان داده است که اینشورتک (InsurTech) پتانسیل بالایی دارد و می تواند مزایایی را برای صنعت بیمه فراهم کند (به عنوان مثال، بیمه گری موثر ریسک، کاهش فریب در بیمه، اثربخشی بالاتر فرآیند وصول مطالبات)، اما همچنین می تواند تهدیدهایی را به همراه داشته باشد (وابستگی به کیفیت تکنسین ها، فقدان مقررات دولتی مشخص، خطرات حملات سایبری). به همین دلیل است که خطرات نوآوری های بنیادی باید در هر سطح از این فرآیند تخمین زده شود و باید توسط مقامات دولت ها برای حمایت از حقوق مصرف کننده تنظیم شود.

نویسندگان: Lyubov KLAPKIV, Jurij KLAPKIV
Maria Curie-Skłodowska University in Lublin, University of Łódź

ترجمه: یونس زاهدنیا