چگونه شرکت های بیمه می توانند شهروندان شرکتی خوبی شوند؟/ شش راهکار به شرکتهای بیمه برای ایفاء تعهدات اجتماعی

خیریه

این مورد که شرکت ها شهروندان شرکتی خوبی باشند روز به روز اهمیت بیشتری پیدا می کند و جامعه شروع به مطالبه آن کرده است. طبق نظرسنجی انجام شده توسط شرکت های مشاور پایایی BSR و Globescan با عنوان «نظرسنجی وضعیت کسب و کار پایدار 2011» مصرف کنندگان معتقدند که افزایش شفافیت در عملکرد کسب و کارها  و نشان دادن اثرات مثبت اجتماعی و زیست محیطی دو اقدام مؤثری هستند که شرکت ها می توانند برای بهبود اعتماد عمومی به بخش خصوصی انجام دهند.

مسئولیت اجتماعی شرکتی (CSR) با وجود آشکار بودن مزایای آن هنوز به صورت یک پدیده در حال ظهور در بازار استرالیا است. شرکت ها همچنان نسبت به این ایده و مزایای ادعا شده آن تردید دارند. این مقاومت ممکن است تا حدی به دلیل عملکرد استرالیا به عنوان یک دولت رفاهی باشد، جایی که وظیفه تامین نیازهای اولیه اجتماعی بر عهده دولت است. همچنین ممکن است تا حدی به دلیل عدم اطمینان اقتصادی پس از بحران مالی باشد.

شرکت‌ها به‌طور موجهی از هزینه‌کردن برای اجرای مکانیسم‌های مسئولیت‌پذیری اجتماعی نگران هستند و این بدین دلیل است که مزایای آن همیشه قابل اندازه‌گیری نیستند و ممکن است فقط در بلندمدت آشکار شوند. با این حال با توجه به شکایت های گسترده و مکرر مرتبط با رسوایی‌های شرکت‌های بزرگ در دهه‌های اخیر، حفظ این دیدگاه که سازمان‌ها هیچ تعهدی برای در نظر گرفتن منافع اجتماعی، زیست‌محیطی و اقتصادی گسترده‌تر همه سهامداران ندارند، دشوار است.

اگر شرکتی اهمیت منافع ذینفعان خود را درک نکند، صدمه به شهرت تنها یک پیامد است. به عنوان مثال، نمونه بدنام صنایع جیمز هاردی استرالیا را در نظر بگیرید، که حتی پس از آگاهی از خطرات، به تولید و فروش محصولات آزبست ادامه داد. KPMG مجموع هزینه های غرامت را بیش از 3 میلیارد دلار استرالیا تخمین زده است که این علاوه بر هزینه های اجتماعی غیرقابل اندازه گیری جامعه می باشد.

صنعت بیمه نیز شهرت خود را با رسوایی مخدوش کرده است. شرکت AIG متهم به تقلب در مناقصه، قبول کارمزدهای مشروط و نامعلوم و گزارش ارقام مالی گمراه کننده بود. رسوایی شرکت Equitable Life در بریتانیای کبیر باعث شد هزاران نفر از بیمه‌گذارانی که در بیمه های مستمری سرمایه‌گذاری می‌کردند میلیاردها دلار ضرر کنند. و در استرالیا، بیمه HIH سقوط کرد؛ شکستی که ناشی از قیمت‌گذاری پایین، ذخیره گیری نادرست، گزارش‌های غلط، مدیریت بی‌ملاحظه، بی‌کفایتی، تقلب و طمع بود. تا پایان ژوئن 2003، طرح حمایت از خسارت های HIH با بودجه دولت نزدیک به 245 میلیون دلار استرالیا به عنوان مطالبات پرداخت کرده بود. مواردی از این دست این تصور را ایجاد کرده است که رفتار غیراخلاقی از ویژگی های این صنعت است. پوشش نامطلوب رسانه ای اعتماد ذینفعان را متزلزل کرده و باعث ایجاد سوء ظن شده است.

شهرت صنعت بیمه به دلیل بحران مالی جهانی دچار شکست شد. اگرچه بیشتر بیمه‌گران در مقایسه با بخش بانکی آسیب ندیده‌اند اما رفتار غیرحرفه ای و فعالیت های غیربیمه ای  برخی از بیمه‌گران برجسته مانند AIG، Fortis (یک گروه بیمه بلژیکی) و Argenta (یک سندیکای Lloyd’s of London) علیرغم عملکرد کلی صنعت باعث بی اعتمادی شدید به بیمه‌گران شد.

افزایش وقوع بلایای طبیعی نیز چالشی اجتماعی برای بیمه گران ایجاد کرده است. استرالیا به شدت در معرض بلایای طبیعی است و به دنبال سیل کوئینزلند در سال‌های 2010 و 2011، رهبران و مسئولین از شرکت‌های بیمه خواستند تا با قربانیان همدردی کنند. اما با توجه به اینکه بیمه‌گران متعددی پوشش سیل را ارائه نمی‌دهند، بسیاری از بیمه‌گذاران به دلیل عدم وجود پوشش بیمه ای مجبور شدند برای کمک به دولت مراجعه کنند.

در طول یک بحران، یک بیمه گر باید نشان دهد که چیزی بیش از یک موجودیت انتزاعی و سود زا است. برای بیمه گران مهم است که بر نقش حیاتی خود در توسعه اقتصادی و اجتماعی تأکید کنند. اقدامات CSR که در زمان‌های خوب و بد اجرا می‌شوند، شهرت صنعت را بهبود می‌بخشد و روابط با ذینفعان را تقویت می‌کند. این دو پیامد به نوبه خود می توانند وفاداری، فروش و انعطاف پذیری را افزایش دهند.

مراحل ایفای مسئولیت اجتماعی شرکت

هنگام تدوین بهترین شیوه های ایفای CSR، بیمه گران باید مشتریان، کارکنان، سهامداران، واسطه ها، تامین کنندگان، تنظیم کننده ها و جامعه وسیع تر را در نظر بگیرند. منافع این ذینفعان گسترده است و بیمه‌گران باید بر آنهایی تمرکز کنند که تحت تأثیر عملکرد تجاری آنها قرار می‌گیرند یا در راستای آن می باشند.

مزایای بالقوه زیادی وجود دارد. بیمه گران می توانند شهرتی برتر در بازار کسب کنند. آنها می توانند با کاهش نرخ گردش دارایی تعامل و وفاداری را در بین کارکنان افزایش دهند. CSR همچنین می تواند پایداری و سودآوری بلندمدت را با شکل دادن محیط رقابتی بازار و جامعه به عنوان یک کل افزایش دهد. در نهایت، منجر به جذاب‌تر شدن بیمه‌گران برای سرمایه‌گذارانی می‌شود که به طور فزاینده‌ای نگران CSR و حاکمیت شرکتی هستند.

1. پرداخت بموقع مطالبات قانونی

پرداخت بموقع مطالبات قانونی ساده به نظر می رسد، اما شامل عناصری گسترده تر از بدیهیات است. داشتن تکنولوژی مناسب و آموزش کارکنان ضروری است. همچنین شرکت های بیمه باید ریسک ها را به طور دقیق و منصفانه قیمت گذاری کنند. اگر ریسک‌ها به طور مداوم کمتر از نرخ متعارف قیمت‌گذاری شوند احتمال انحلال شرکت بیمه ای وجود دارد که تأثیرات گسترده‌ای بر همه سهامداران خواهد داشت (مانند انحلال شرکت HIH). از سوی دیگر، اگر ریسک ها بیش از حد قیمت گذاری شوند، مشتریان ممکن است نتوانند پوشش کافی را خریداری کنند و ممکن است حتی اصلاً بیمه نکنند. اگر اکثر مشاغل و افراد تصمیم بگیرند که خطر زیان‌هایی را که از عهده پرداخت حق بیمه آن برنمی‌آیند متحمل شوند، این امر پیامدهای واقعی برای اقتصاد و همچنین سلامت و ایمنی افراد خواهد داشت. همچنین بار غیرقابل تحملی را بر دوش دولت بعنوان یک چتر حمایتی خواهد گذاشت.

برای پرداخت موثر خسارت های معتبر، بیمه گران باید هزینه ها را نیز کاهش دهند. حق بیمه بر اساس ریسک های خاص و هزینه های عملیاتی مورد نیاز برای ارائه بیمه نامه محاسبه می شود. بنابراین مهم است که هزینه های سربار، زیرساخت و هزینه های رسیدگی به خسارت را به حداقل برسانیم تا بتوان بیمه نامه های مقرون به صرفه ارائه داد. با این حال، مرز باریکی بین بیمه‌گرها وجود دارد که منابع کافی را در اختیار دارند و بیمه‌هایی با قیمت مناسب ارائه می‌کنند و بیمه‌گرانی که منابع لازم را ندارند که منجر به ارائه بیمه ارزان‌تر – اما خدمات ضعیف تر با تاخیرهای طولانی و هزینه‌های بالاتر در پرداخت خسارت می‌شود.

2. کاهش ریسک/کنترل خسارت

پول هرگز نمی تواند خسارت را به طور کامل جبران کند. بنابراین محاسبه احتمال بروز خسارت و هزینه های احتمالی آن به خودی خود عملکرد مناسبی نیست. شرکت های بیمه در زمینه تحلیل ریسک فعالیت می کنند. آنها بهترین موقعیت را برای به حداقل رساندن ریسک دارند – هم به صورت داخلی و در عملیات خود و هم به صورت خارجی و برای مشتریان و سایر ذینفعان.

به حداقل رساندن داخلی ریسک می تواند به سادگی اجرای سیاست ها و رویه های مناسب، مانند توصیه های ایمنی و بهداشت شغلی باشد. به حداقل رساندن خارجی ریسک ممکن است دشوارتر باشد. با این حال، بیمه‌گران باید در هر شرایطی که کنترلی بر آن دارند، این کار را انجام دهند. اقدامات استراتژیک CSR مناسب که برای کاهش ریسک به صورت خارجی استفاده می شود به نوع محصولات ارائه شده توسط بیمه گر بستگی دارد. به طور کلی، بیمه گران باید به نمایندگان صدور خود آموزش دهند تا به فرآیندهای تصمیم گیری درونی مشتریان، رویه های مدیریت ریسک و اصول اخلاقی آن ها نگاه دقیق تری داشته باشند.

صدور بیمه نامه برای پروژه ها یا شرکت های بزرگ و پرخطر باید مستلزم تحقیقات عمیق در مورد منشاء های احتمالی بروز خطر و همچنین بررسی و نظارت گسترده تر باشد. علاوه بر این، بیمه‌گران باید در تعیین محدودیت‌ها یا الزامات پیرامون بیمه برای پروژه‌هایی که ممکن است بر حقوق بشر تأثیر بگذارند، خلاق و فعال باشند. یکی از نمونه ها، بیمه نامه های پروژه های خط لوله در کشورهایی است که بهره برداری از منابع طبیعی به فساد، ناآرامی اجتماعی، درگیری و سوء استفاده دامن زده است.

به حداقل رساندن خارجی ریسک باید هزینه‌ها و دفعات بروز خسارت را برای مشتریان کاهش دهد و بیمه‌گذاران انگیزه خواهند داشت تا بمنظور کاهش حق بیمه احتمال و شدت خسارت را کاهش دهند. بیمه‌گران بهتر است اغلب به بیمه‌شدگانی که اقدامات پیشگیرانه انجام می‌دهند، حق بیمه‌های تخفیف‌خورده ارائه دهند. به عنوان مثال، تخفیف هایی به خانواده هایی که سیستم های امنیتی نصب می کنند، رانندگان جوانی که دوره های ایمنی را می گذرانند و بیمه شدگان عمری که سیگار نمی کشند ارائه می شود.

3. رهبری تغییرات آب و هوا

برای بیمه‌گران، بخش بزرگی از به حداقل رساندن ریسک شامل محیط‌زیست می‌شود، زیرا شرکت‌های بیمه علاقه ذاتی دارند تا اطمینان حاصل کنند که مشتریان خود برای مقابله با بلایای طبیعی و اثرات تغییرات آب و هوایی مجهز هستند. ابتکار مالی برنامه زیست محیطی سازمان ملل متحد تلاش مشترک بیش از 200 شرکت در بخش خدمات مالی برای شناسایی، تعریف و ترویج بهترین عملکرد مربوط به محیط زیست در صنعت است. در حالی که برخی از فقدان قدرت اجرایی آن انتقاد می کنند، این ابتکار نقش مهمی در تقویت گفتگوی بین المللی ایفا می کند. اگر شرکت های بیمه ای می‌خواهند موقعیت خود را به عنوان پیشگام CSR تقویت کنند و در دسترس پیشرفته‌ترین رقبای خود باقی بمانند، باید از این برنامه و برنامه های همانند آن حمایت کنند.

با توجه به اینکه تغییرات آب و هوایی در حال حاضر بر صنعت تأثیر می گذارد – افزایش تعداد بلایای طبیعی، تغییر روند خسارت ها، ایجاد نیاز به مهارت های جدید در زمینه صدور بیمه نامه، افزایش هزینه های کسب و کار، ایجاد مقررات جدید و تغییر محیط سرمایه گذاری- بسیاری از بیمه گران استراتژی های CSR خود را بر کاهش اثرات زیست محیطی متمرکز کرده اند.

برای مثال، در سال 2006، آویوا، یک شرکت اروپایی، اولین بیمه‌گر بود که فعالیت‌های خود را با جنبش خنثی سازی کربن همسو ساخت. برنامه این شرکت کاهش مصرف انرژی، استفاده از کاغذ و سفرهای کاری می باشد و در عین حال بر مدیریت مصرف بهینه انرژی، مدیریت ضایعات و خنثی سازی کربن متمرکز است. رویکرد این شرکت به ویژه برای خنثی سازی کربن قابل توجه است. Aviva نه تنها به کارگزاران کربن برای خرید اعتبار کربن مراجعه کرده است، بلکه پروژه های اجتماعی و تجاری نوآورانه ای را برای خنثی سازی انتشار کربن معرفی کرده است. به عنوان مثال، این شرکت از یک پروژه سازمان جهانی غذا در جنوب صحرای آفریقا برای کند کردن فرآیند جنگل‌زدایی از طریق  جایگزینی اجاق های سنتی با اجاق‌های کم مصرف می‌شود، حمایت می‌کند.

برخی از شرکت های بیمه نیز به مشتریان کمک می کنند تا مصرف انرژی خود را کاهش دهند. به عنوان مثال، اگر خانه های مشتریان توسط یک رویداد مربوط به آب و هوا 80٪ آسیب دیده است، Suncorp و GIO به آنها تا 2500 دلار استرالیا برای پرداخت هزینه ذخیره آب باران یا انرژی خورشیدی پیشنهاد می دهند. آنها همچنین سیاستی برای ارائه محصولات جایگزین خانگی دارند که دارای حداقل رتبه سه ستاره بهینه سازی مصرف انرژی هستند.

4. بشردوستی استراتژیک

بشردوستی استراتژیک شامل مشارکت با موسسات خیریه یا سازمان های اجتماعی برای یک هدف متقابلاً سودمند است. این نوع اعطای شرکتی نه تنها می تواند بر جامعه بلکه بر سایر سهامداران در صنعت نیز تأثیر بگذارد.

به عنوان مثال، QBE بنیادی را راه اندازی کرده است که هدف آن انگیزاندن و هدایت مشارکت کارکنان است. از طریق این برنامه، کارمندان می توانند برای کمک های مالی محلی برای خیریه هایی که شخصاً از آنها حمایت می کنند، درخواست دهند. کارمندان همچنین می‌توانند از طریق مرخصی داوطلبانه با حقوق در جامعه مشارکت کنند، و بنیاد قول داده است که با اقدامات خیرانه و کمک‌های مالی کارمندان را هماهنگ کند.

شکل دیگری از بشردوستی مرتبط با شرکت های بیمه ای امدادرسانی در بلایا است. به عنوان مثال، پس از سیل اخیر کوئینزلند شرکتSuncorp  100.000 دلار استرالیا به “تقاضای امدادرسانی در بلایای طبیعی” نخست وزیر کوئینزلند اهدا کرد و تیم های پاسخگویی به مشتریان را در مکان های دوردست راه اندازی کرد تا به هر تعداد از مشتریان که می توانستند کمک کنند. علاوه بر این، Suncorp به کارکنان آسیب دیده از سیل خدمات مختلفی از جمله مشاوره حرفه‌ای، بسته‌های بازیابی مالی و کمک‌های بلاعوض ارائه کرد.

پروژه های دیگری نیز در زمینه بشردوستی استراتژیک وجود دارد که بیمه گران می توانند از آنها حمایت کنند. مواردی که جرم و جنایت را کاهش می‌دهند یا ایمنی را بهبود می‌بخشند بسیار ارزشمند هستند، زیرا نه تنها از شرکت‌کنندگان حمایت می‌کنند، بلکه جوامع امن‌تری را ایجاد می‌کنند که هزینه‌های خسارت کمتری نسبت به مناطق خطرناک دارند.

ماموریت استرالیا Mission Australia چنین برنامه‌ای را برای بازداری جوان های اهل Pacific Island از انجام رفتارهای مجرمانه در جنوب غربی سیدنی شروع کرده است- منطقه‌ای که به دلیل تعداد بالای مطالبات بیمه‌ای مربوط به سرقت شناخته می‌شود. تجزیه و تحلیل مستقل نشان داد که این برنامه میزان جرم و جنایت را در میان شرکت کنندگان کاهش داد و 65 درصد از شرکت کنندگان در 12 ماه پس از اتمام برنامه مرتکب جرم مجدد نشده بودند.

IAG کاری مشابه انجام داده است. این شرکت بشردوستانه استراتژیک خود را بر مشارکت با آمبولانس سنت جان برای کمک به ذینفعان جهت ارتقاء و بهبود ایمنی و کاهش صدمات متمرکز کرد.

5. به رسمیت شناختن حقوق بشر

مطالعات نشان می دهد که تعداد کمی از شرکت ها برای اجرای سیاست های حقوق بشر گام برداشته اند. چنین مکانیسم‌هایی اغلب توسط شرکت‌هایی نادیده گرفته می‌شوند که یا اهمیت آن‌ها را نمی‌دانند – زیرا حمایت‌های ارائه شده در کشورهایی را که در آن فعالیت می‌کنند کافی می‌دانند – یا به طور خاص می‌خواهند از نبود حمایت‌های ارائه شده توسط این کشورها بهره ببرند.

شرکت هایی که برای رعایت قوانین رفتاری داوطلبانه حقوق بشر اشتیاق نشان می دهند، معمولاً در تجارتی فعالیت می کنند که پتانسیل تأثیرگذاری قابل توجهی بر حقوق بشر دارد. به عنوان مثال، اکثر فعالیت های آنها ممکن است در کشورهای در حال توسعه انجام شود. این شرکت‌ها همچنین تمایل دارند نام‌های تجاری معتبری داشته باشند که می‌خواهند از آنها محافظت کنند، و به همین دلیل می‌توانند راحت‌تر توسط جامعه مدنی تحت فشار قرار گیرند.

صنعت بیمه این طبقه بندی را رعایت نمی کند، اما حقوق بشر هنوز یکی از ملاحظات مهم است زیرا بیمه در بسیاری از جنبه های زندگی روزمره نفوذ می کند. این امر به ویژه برای شرکت‌هایی که در سطح جهانی فعالیت می‌کنند یا شرکت‌هایی که ممکن است به فکر برون‌سپاری (یا انتقال) خدمات به کشورهایی با حمایت کمتر از حقوق بشر باشند، مربوط می‌شود.

بسیاری از سازمان‌ها طرح‌هایی را برای تشویق شرکت‌ها به احترام به حقوق بشر و مسئول نگه داشتن شرکت‌ها در قبال تخلفات ایجاد کرده‌اند. یکی از قابل توجه ترین آنها  اصول راهنمای کسب و کار و حقوق بشر سازمان ملل متحد که توسط استاد دانشگاه هاروارد، جان راگی تهیه شد و در ژوئن 2011 توسط سازمان ملل متحد تأیید شد. این اصول مرجع مفیدی برای بیمه گران فراهم می کند. راگی توضیح می‌دهد که «احترام به حقوق اساساً به معنای تجاوز نکردن به حقوق دیگران است – به زبان ساده، آسیب نرساندن». عنصر عملیاتی کلیدی، انجام بررسی لازم برای «آگاه شدن، پیشگیری و رسیدگی به تأثیرات نامطلوب حقوق بشر» است. این فرآیند شامل ایجاد تعهدات سیاسی در قبال حقوق بشر، انجام ارزیابی های دوره ای در مورد تاثیر واقعی و بالقوه عملیات تجاری بر حقوق بشر، ادغام فرآیند در تصمیم گیری و ردیابی عملکرد” ​​است. این اصول همچنین توصیه می‌کنند که شرکت‌ها ابزاری را برای پاسخگو نگه داشتن خود و ارائه روش هایی برای اصلاح از طریق شکایت یا مکانیسم‌های دیگر ایجاد کنند.

نگرانی در مورد عدم وجود راه حل های حقوقی بین المللی برای نقض حقوق بشر شرکت ها در حال افزایش است. پس از تصمیم اخیر و بحث برانگیز دیوان عالی ایالات متحده در پرونده کیوبل مقابل رویال داچ پترولیوم – حکمی که قانون مسئولیت مدنی خارجی ها را ناتوان از ارائه ابزاری برای اجرای عدالت برای قربانیان خارجی کرده است – احتمالاً اکنون چنین نگرانی هایی در خط مقدم گفتمان حقوق بشر قرار خواهد گرفت. . درگیر شدن در اقدامات داوطلبانه ای که در حال حاضر از نقض حقوق بشر جلوگیری می کند به کاهش تقاضا برای افزایش مقررات در این زمینه در آینده کمک می کند.

6. سرمایه گذاری مسئولیت پذیر اجتماعی

سرمایه گذاری مسئولیت پذیر اجتماعی فرآیند گنجاندن معیارهای غیرمالی – ملاحظات زیست محیطی، اجتماعی و حاکمیتی – را در تصمیم گیری توصیف می کند. سرمایه گذاران نهادی، مانند بیمه گران، در موقعیت قدرتمندی قرار دارند که می توانند تغییرات مثبت در استراتژی های سرمایه گذاری را ایجاد کنند.

به طور سنتی، سرمایه‌گذاران نهادی با بررسی نحوه مدیریت ریسک توسط تیم های سرمایه گذاری شرکت، تجزیه و تحلیل روش‌های گزارش‌دهی و توصیه تغییرات حاکمیت شرکتی، بر بازار تأثیر می‌گذارند. با این حال، با توجه به برجسته‌تر شدن موضوعاتی مانند گرمایش جهانی، کار کودکان و سایر موارد نقض حقوق بشر در ذهن سرمایه‌گذاران، شرکت‌های نوظهور می‌دانند که شرکت‌هایی که آگاهانه تأثیرات اجتماعی و محیطی را نادیده می‌گیرند، این کار را با مسئولیت خود انجام می‌دهند. آنها ممکن است با شکایت، دعوی قضایی، لکه دار شدن شهرت روبرو شوند – یا فرصت فعالیت در بازارهای مهم را کاهش دهند.

همبستگی مثبت بین مسائل اجتماعی، زیست محیطی و اخلاقی، و ارزش سهامداران درازمدت، پیش نیازی برای رونق سرمایه گذاری مسئولیت پذیر اجتماعی است. مطالعات نشان داده است که این امر سود مالی را به خطر نمی اندازد. در واقع، برخی از مطالعات رابطه مثبتی را بین CSR و عملکرد مالی نشان می‌دهند. سرمایه گذاران نهادی، از جمله برخی از شرکت های بیمه، تشخیص می دهند که عوامل غیر مالی ملاحظات مناسبی در هنگام سرمایه گذاری هستند..

سه استراتژی اصلی وجود دارد که سرمایه گذاران مسئولیت پذیر اجتماعی می توانند از آنها استفاده کنند. اولین مورد که غربالگری نام دارد، شامل انتخاب گزینه های سرمایه گذاری بر اساس معیارهای اجتماعی یا زیست محیطی است. منطقی است که بیمه‌گران شرکت‌هایی را که به دلیل ماهیت عملیاتشان، احتمال و هزینه‌های خسارت را افزایش می‌دهند، بررسی کنند، مانند شرکت‌های دخانیات. استراتژی دوم، فعالیت سهامداران، همانطور که از نامش پیداست، شامل ارتباط با شرکت سرمایه گذاری از طریق تصمیمات سهامداران است. اگر اقدامات ارتباطی ناموفق باشد، سرمایه گذاران همیشه می توانند با توقف سرمایه گذاری در آن شرکت، موضع خود را روشن کنند. راهبرد سوم، سرمایه گذاری اجتماعی بدیهی و آشکار است.

به عنوان مثال، آویوا 450000 نفر از افراد بی بضاعت را در هند بیمه کرده است که در غیر این صورت نمی توانند در فعالیت های تولیدی شرکت کنند. بدیهی است که بازده مالی برای این نوع سرمایه گذاری احتمالاً نسبتاً کم است. با این حال، مشارکت در سرمایه‌گذاری اجتماعی ممکن است فرصت‌های جدیدی را برای یک بیمه‌گر ایجاد کند و در عین حال جایگاه او را به عنوان یک شرکت مسئولیت پذیر اجتماعی بهبود بخشد.

ترجمه و تنظیم:

فریال فراکش، MBA گرایش مالی

آزما سلیمی باوندپوری، لیسانس مدیریت بیمه. فوق لیسانس آموزش زبان انگلیسی

منبع:

How Insurance Companies Can Become Good Corporate Citizens,2013, https://www.rmmagazine.com.