دام خطرناک رسانه نماها برای روابط عمومی های شرکتهای بیمه

به گزارش ریسک نیوز یادداشت زیر در باب حفظ ساحت قلم از سوی یکی از مخاطبان ریسک نیوز بدین رسانه ارسال شده است:

در باب حفظ ساحت قلم و رعایت امانت و عدالت در فرسودن قلم برای تنویر افکار یک جامعه و تشخیص و معرفی خالص ها و آلایش ها همین بس که اگر این رعایت امانت و عدالت صورت نگیرد نه به ساحت قلم و نه به رسالت اصلی رسانه که به ملتی در یک جامعه ناراستی روا داشته ایم و این خود گناهی بزرگ است.

باز هم موضوع اصلی خبر و نشر اطلاعات و رندی در نشر خبر و جهت دادن به افکار گروه، افراد و در مجموع جامعه ای است که ما را می بینند و می خوانند. این رسالت بزرگ را هر کسی که در این راه قدم می گذارد اگر فراموش کند به بیراهه خواهد رفت که به جای آنکه جامعه را به سرچشمه زلال آگاهی متصل نماید به چاه تاریک جهل و ناآگاهی و کینه وصل خواهد نمود.

آری، ساحت قلم و رسانه هیچ جایی برای کژی، ناراستی، کینه توزی، باج خواهی و خلاصه هر آنچه که ما را از آن زلال آگاهی دور می نماید ندارد.

با ذکر این مقدمه می خواستیم نکاتی را که منافات زیادی با ساحت قلم و رسالت اطلاع رسانی صحیح و دقیق را به جامعه دارد یادآور شویم.

رسانه به عنوان عنصر آگاهی بخش و منبع اصلی اطلاع رسانی دقیق و صادقانه در هر جامعه ای شناخته می شود. حال چنین وظیفه ی مهمی را هر کسی بر عهده بگیرد می بایستی آمادگی پذیرش یک مسئولیت بزرگ را داشته باشد.

طبیعی است این آمادگی هم از لحاظ تسلط علمی به موضوع رسانه و هم از لحاظ آمادگی ذهنی و روانی افراد، مورد توجه قرار می گیرد چرا که کسانی که به طور مثال خود را آماده ایثار و فداکاری و رعایت صداقت حتی اگر به ضررشان باشد، نمی بینند نمی بایست وظیفه خطیر اطلاع رسانی و نشر آگاهی در جامعه را بر عهده گیرند.

پر واضح است هر کسی که با اولویتی غیر از دفاع از حق مردم جامعه (به طور اصولی و بر اساس قانون و رعایت اصل امانتداری ) وارد عرصه رسانه و اطلاع رسانی شود، طبیعتاً آمادگی پذیرش این مسئولیت را از قبل نداشته و به طور واضح این افراد که با انگیزه هایی مانند: منافع شخص یا گروه خاصی، منافع مالی، انتقام جویی، زیر سوال بردن اموری که شاید با تذکری ساده قابل حل باشند وارد رسانه می شوند. هیچ گاه چنین افرادی در دایره واقعی حوزه رسانه، شفافیت و اطلاع رسانی و در مجموع آگاهی بخشی و اصلاح امور به نفع مردم یک جامعه قرار نمی گیرند. وظایف رسانه را از این دیدگاه شاید بتوان به دو بخش اصلی تقسیم نمود یک بخش آگاهی بخشی و اطلاع رسانی صادقانه و دلسوزانه و یک بخش اطلاع رسانی به منظور اصلاح امور در جامعه به نفع همه اعضای جامعه.

این دو بخش در اغلب اوقات هیچ مرزی میانشان وجود ندارد و حتی گاهی لازم و ملزوم یکدیگرند. حال هر کسی یا کسانی با استفاده از یکی از این دو بخش و یا به این بهانه بخواهند نسبت به تطمیع، تحقیر، باج خواهی و یا هر دلیل غیر صادقانه دیگری به خیال خودشان رسانه ای شوند و در پشت پرده ای از ابهامات پنهان گردند هیچ گاه به عنوان یک رسانه واقعی شناخته نخواهند شد و به مصداق ضرب المثل معروف؛ این بار کج را به منزل نخواهند رساند.

روی سخن با کسانی است که رسانه را با بنگاه مالی اشتباه گرفته اند هر چند منکر ارتزاق مالی از رسانه نخواهیم شد اما اگر اولویت اصلی این افراد درآمد و سود آنچنانی از راه قلم و رسانه است باید گفت شاید در کوتاه مدت انحراف از رسالت اصلی رسانه و روی آوردن به مواردی که به آن اشاره شد (بار کج) سودی را نصیب آن ها نماید اما باز هم تاکید می کنیم نه این سود دلچسب است و نه مدت زیادی دوام خواهد آورد.

در اینجا برای کسانی که سر و کارشان با رسانه است و یا خود جزیی از فعالین رسانه چه در حوزه روابط عمومی و چه در حوزه نشر اخبار و اطلاعات فعالیت می کنند لازم می دانیم بر اساس تجربه سالیان طولانی فعالیت در این حوزه نکاتی از شگردهای خبرنگار نماها و یا هر آنچه به آن ها رسانه زرد می گوییم (که هیچ گاه در دایره رسانه های واقعی قرار نخواهند گرفت) تا خود را به عنوان یک رسانه واقعی جا بزنند و از این راه به منافعی که مدنظرشان است دست پیدا کنند ،یادآور شویم.

فعالیت هایی مانند بزرگ نمایی ایرادات کوچک و یا سو استفاده از عدم آگاهی مخاطبین درباره فعالیتی خاص و بحرانی جلوه دادن وضعیت یک سازمان و به قول معروف از کاه کوه ساختن برای تخریب  وجهه فرد یا سازمان. در اینجا این افراد به دنبال مسایل بسیار جزیی در یک سازمان می روند(چرا که در مسایل اصلی نکته وانتقادی نمی یابند) و با قلم فرسایی و افزودن چند حاشیه وشایعه،آن را به شکل مساله ای حاد وبحرانی جلوه می دهند درحالیکه اگر به واقعیت مساله نگاه شود آن مساله هیچکاهارتباط و موضوعیتی با فعالیت آن فرد یا سازمان نداشته و صرفاً از طریق تذکری ساده قابل حل بوده است.

نکته بعدی مبهم نویسی، دوپهلو نویسی و پرداختن به جزئیات غیر ضروری به جای اصل موضوع، مانند اینکه آنچه را که خود تشخیص  می دهند نه آنچه که باید شفاف باشد را در رسانه خود منتشر می نمایند و ذهن مخاطب را به سمت و سویی که خودشان         می خواهند، سوق می دهند.

رسانه های جنجال آفرین همانگونه که از نامشان پیداست به دنبال روشنگری و شفافیت نبوده و صرفا هدف اصلیشان ایجاد جنجال و بهره برداری خاص به نفع خودشان از این جنجال می باشند و نه شفافیت و نفع عمومی.

اینگونه رسانه ها عموما با مظلوم نمایی خود و نوشتن سناریویی بر علیه افراد و سازمان های بسیار معروف ابتدا به دنبال کسب شهرت و نفوذ به لایه های قدرت می باشند، همچنین به این دلیل که نمی توانند با رسانه های بزرگتر رقابت نمایند به ناچار سعی می کنند از طریق ایجاد برخی ارتباطات غیر متعارف، خود را به فرد یا افرادی در رده های بالا و لایه های فوقانی قدرت متصل نمایند و با استفاده از نفوذ ایشان و متصل نمودن خود به ایشان خود را ذی نفوذ جلوه داده و تا به قول خودشان روابط عمومی ها از آن حساب برند.

شایعه سازی، تنظیم اخبار کذب و جنجالی، تخریب وجهه افراد، عدم توجه به مخاطبان یک سازمان یا یک شرکت و حتی کارکنان یک سازمان که موجب از بین بردن انگیزه های کاری آنان می گردد کمترین آسیب هایی است که اینگونه رسانه ها بر پیکر سازمان ها وارد می آورد و صرفا به دلیل کسب منافع شخصی، کسب شهرت و خوش آمد عده ای قلیل چه بسار باعث تضعیف یک سازمان شده  وحتی منجر به بیکار شدن برخی کارکنان گردد.

امروزه با رشد شبکه های اجتماعی و رسانه های دیجیتال و اقبال عموم مردم به آن و سطح پایین سواد رسانه ای در جامعه، متاسفانه شاهد سوء استفاده بسیاری از این افراد از فضای ایجاد شده هستیم بطوریکه گاهی هرچه که به ذهنشان می رسد را بدون هیچگونه مستندات ومنبع معتبر وخاصی وصرفاً باتکیه بر سناریوهای ذهنی خود وبا همان انگیزه هایی که قبلا گفته شد منتشر می کنندهیچ توجهی به ذهنیت و شعور مخاطبان و اثرات بعدی مطالبی که منتشر نموده اند ندارند.

در پایان باید بگوییم هر چند تعداد چنین رسانه هایی در جامعه ما اندک است و عموماً پس از مدت کوتاهی با همان سرعت و عجله ای  که می خواستند معروف و ثروتمند شوند با همان سرعت هم محو می گردند اما در این میان این وظیفه مدیران و روابط عمومی هاست تا ضمن رعایت اصول حرفه ای ارتباط با رسانه ها و  حفظ ارتباط موثر با خبرنگاران و رسانه های واقعی ،  با برخوردی صریح با رسانه های زرد و جنجال آفرین، شفافیت سازمان خود را حفظ کرده و همچنین از افتادن در بازی های این رسانه ها خودداری نمایند.