نگاهی به صنعت بیمه و نرخهای کلیدی آن/سه عامل مؤثر در تحلیل شرکت های بیمه

به گزارش ریسک نیوز،در نتیجه فر ایند جهانی شدن،  بی قانونی وحملات تروریستی، صنعت بیمه طی دهه گذشته دستخوش تغییرات عظیمی شده است.به طور ساده، می توان انواع مختلف بیمه را مدیریت خطر محسوب کرد. این صنعت وسیعی است که برای درک آن نیاز به دانش درباره اصطلاحات و نرخهای متعدد است که بخش اول دیروز منتشر شد و در بخش دوم این مقاله به برخی از این موارد اشاره می کنیم:
 

بازده حقوق صاحبان سهام(ROE): درآمد خالص دارایی سهامداران

ROE به بازده  شرکتی اشاره دارد که  از سرمایه گذاری صاحبان آن تولید می شود. هنگامیکه بیمه گذار صاحب شرکت باشد، از  مازاد بازده  بیمه گذار به عنوان مخرج استفاده می شود.  به عنوان یک قانون کلی برای شرکتهای بیمه، ROEباید بین 10 تا 15 درصد باشد.

بازده دارایی (ROA): درآمد خالص+ بهره  هزینه کل دارایی ها

ROA نشاندهنده  بازده شرکت  از سرمایه گذاری  و دارایی های شرکت است. به طور کلی، یک بیمه گر عمر باید ROAداشته باشد که بین 5/0 تا یک درصد باشد.

بازده  درآمد کل: درآمد خالص

 این یکی دیگر از تفاوتهای مربوط به سودآوری نرخ هاست. بازده متوسط صنعت بیمه  تقریبا 3 درصد است. در صورت امکان از درآمد حق بیمه و درآمد سرمایه گذاری  به عنوان  شمارنده  استفاده می شود تا سودآوری هر حوزه  مشخص شود.

 بیمه اتکایی:  این فرایندی است که چندین سرمایه گذار  پوشش بیمه ای را به اشتراک میگذارند تا خطر برای هر بیمه گر کاسته شود.   می توان بیمه اتکایی را به عنوان  بیمه حامی  در برابر خسارتهای کلان به کار برد.

شرکت  خطری را منتقل میکند که « واگذاری شرکت» نامیده می شود، شرکت  خطری را قبول میکند که « شرکت فرضی» یا « بیمه گر اتکایی»  نامیده می شود.

نسبت ابطال:  تعیین مهلت ابطال بیمه عمر

 آغاز قراردادها براساس تاریخ تعیین شده شروع

این نرخ  تعداد پوشش های بیمه ای را که  در زمان خاصی منقضی میشوند با تعداد بیمه هایی که در زمان خاصی شروع می شوند، مقایسه میکند.  از این نرخ برای اندازه گیری تاثیرگذاری استراتژی بازاریابی بیمه گر استفاده می شود.   نرخ کم نسبت ابطال  بهتر است زیرا شرکتهای بیمه  حق العمل  بالایی به دلال و کارگزاری می دهند که مشتریان تازه ای برای شرکت می یابد.

 چشم انداز تحلیلگر

هنگام  تحلیل یک شرکت بیمه باید به 3 عامل مهم توجه داشت.
ضریب اتکا:  هنگام بررسی کیفیت و قدرت برگه توازن یک شرکت بیمه باید  پیش از چیزی ضریب اتکای آن را بررسی کرد.  هرروزه بیمه گران  حق بیمه را دریافت کرده و  خسارت را به بیمه گذاران پرداخت می کنند. توانایی  انجام تعهدات شان  در مقابل بیمه گذاران بسیار مهم است. شرکتها  باید بازده های بالا توازن برقرار کنند و همزمان ضریب اتکا را دست نخورده حفظ کنند.  شرکتی که  قابلیت اتکای بالایی دارد  شاید نتواند   هنگام حدوث فجایع  تعهدات مالی خود را انجام دهد. 3 عامل زیر میزان اتکا را افزایش می دهند:

1. فروش تعداد زیادی پوشش بیمه
2.  وابستگی به بیمه اتکایی
3.  استفاده از بدهی

بیمه اتکایی به شرکت کمک می کند تا از معرض خطر بیمه گرهای دیگر دوربماند( که معمولا پدیده مثبتی است) اما باید محتاط بود.  وابستگی بیش از حد به بیمه اتکایی بدان معناست  که شرکت  نسبت صحیحی از تعهد را در قبال حق بیمه ها حفظ نمیکند.

نقدینگی جاری:  نخستین آزمایش توانایی بیمه گر برای انجام تعهدات مالی اش  تست اسیدی است.  این آزمایش  نشان می دهد آیا شرکت به اندازه کافی دارایی کوتاه مدت در اختیار دارد  تا تعهدات کنونی خود را پوشش دهد یاخیر. همچنین نگاهی نزدیک به جریان نقدینگی دارد.  یک بیمه گر باید همیشه  جریان نقدینگی مثبت داشته باشد. موارد دیگری که باید به آن توجه داشت  درجات سرمایه گذاری  پورتفولیو سهام شرکت است.  خطرات بالا و متوسط سهام به بی ثباتی منتهی می شود.

 سود آوری:  مانند هرشرکت صنعتی دیگر، سودآوری کلید تعیین کننده  برای سرمایه گذاری است. در یک شرکت بیمه ، دو جزسود وجود دارد که باید به آنها توجه داشت:  درآمد حق بیمه و درآمد سرمایه گذاری.

 درآمد تعهد بیمه نیز همین است:  هر بازدهی که از صادرکردن پوشش های بیمه به وجود می آید. با دستیابی به نرخ رشد حق بیمه  چندسال قبل، می توان روند رشد را تعیین کرد.  افزایش  درآمد حق بیمه  برای شرکتهای بیمه سود آور است. به طور ایده آل  تصور می شود نرخ رشد باید از متوسط نرخ رشد صنعت  بیشتر باشد، اما شرکت میخواهد مطمئن شود این نرخ رشد افزوده به معنای  متعهد شدن در قبال مشتریان پرخطر نیست. به طور متضاد، شرکتی که درآمد حق بیمه اش  با نرخ کمتری رشد میکند، ممکن است در انتخاب مشتریان وسواس به خرج دهد و فقط به  دنبال  فرصتهای بیمه ای عالی باشد. نکته ای که باید همیشه به یاد داشت آن است که جمع آوری بیمه های بالاتر همیشه به معنای سودآوری بیشتر نیست. تعداد کم خسارتها( که به مشتریان کم خطر مربوط می شود) شرکت را به هدفش نزدیکتر می کند.

دومین حوزه سودآوری که باید در تحلیل به آن پرداخت؛" سرمایه گذاری درآمد" است.  همانطور که قبلا ذکر شد، درصد زیادی از در آمد بیمه گر از سرمایه گذاری تامین می شود. برای ارزیابی این حوزه، باید به استراتژی تخصیص دارایی های شرکت نگاهی کرد( معمولا  در بیانیه های مالی به این موارد اشاره میشود). در این حوزه به سختی میتوان رازی را نهان کرد.  بخش اعظم دارایی ها را باید در سهام کم خطر ، سرمایه گذاری کرد. برخی بیمه گران درصد زیادی از دارایی هایشان را در املاک  سرمایه گذاری میکنند. در این حالت باید دریافت آنها در چه نوعی از املاک سرمایه گذاری می کنند و املاک در کجا قرار دارند.سرمایه گذاری در  ساختمانی درنیویورک  بسیار مطمئن تر از ساختمانی در بویز آیداهو است.

مترجم:شیوا سعیدی