آیا صنعت بیمه دچار پدیده زیگارنیک شده است؟

روانشناس روسی، خانم بولما زایگارنیک که به رستورانی در اتریشی رفته بود با پدیده جالبی رو به رو شد. او متوجه شد که پیشخدمت ها به طرز خارق العاده ای تمامی سفارشات مشتریان را حفظ می کنند و بدون نوشتن سفارش ها تا زمانی که غذای مشتریان آماده شود، سفارشات از ذهن آن ها خارج نمی شود. اما نکته ی جالب برای زایگارنیک این بود که با فاصله ی کوتاهی از تحویل غذا، همه چیز از ذهن آن ها پاک می شود.

زایگارنیک در آزمایشگاه روانشناسی خود از گروهی از افراد خواست تا به مجموعه ای از سوالات پاسخ دهند. در حین انجام تکلیف از برخی از آن ها خواسته شد تا تکلیف را نیمه کاره رها کنند و سایرین تا انتها به انجام تکالیف پرداختند. سپس از همه در مورد سوالات پرسیده شد. افرادی که تکالیف را نیمه کاره رها کرده بودند به احتمال بیشتری سوالات را به خاطر می آوردند.
او این پدیده را اثر زایگارنیک نامید. هنگامی که ما تکلیفی را شروع کرده اما به پایان نرسانده ایم، دچار تنش درونی و اشتغال ذهنی می شویم و این موضوع سبب می شود تا جزئیات بیشتری از تکلیف در حافظه ما جای بگیرد. هنگامی که تکلیف را به پایان می رسانیم این اشتغال ذهنی از بین می رود.

همه ی ما بارها و بارها اثر زایگارنیک را تجربه کرده ایم. پس از یک امتحان، سوالاتی را که پاسخ نداده و یا به اشتباه پاسخ می دهیم را بهتر به یاد می آوریم. فیلم های سریالی نمونه ی دیگری از به کارگیری این اثر هستند. همچنین هر قسمت از یک سریال با نیمه کاره رها شدن موضوعی جدید به پایان می رسد تا بیننده تمایل بیشتری برای ادامه سریال پیدا کرده و بار دیگر به دنبال به اتمام رساندن آن باشد. شاید اثر زایگارنیک حتی بتواند توضیح دهد که چرا وقتی فردی ما را طرد می کند نسبت به او جذب می شویم و چیزهایی را که به دست نمی آوریم دوست می داریم!

# نکات قابل استخراج برای صنعت بیمه

در سال های اخیر، صنعت بیمه با چالش های درونی  زیادی مواجه بوده است؛ مسائل نظارتی، توانگری مالی شرکت های بیمه، ساختار رقابت در صنعت، ضریب خسارت بالا، عدم توازن پرتفوی، نرخ شکنی ها ، عوارض متعدد و ….که آنقدر تکرار شده و در نهایت منتج به راه حل مشخص نشده است که ذهن و انرژی مدیران صنعت را فرسوده نموده است. ما نباید برای ذهن از عمد و مرتبا ابهام آفرینی کنیم تا ذهن انرژی ما را خرج آنها کند. چون ما به ذهن و انرژی آن نیازهای ضروری بیشتری داریم و باید صرفه جویی کنیم. صنعت در آن واحد در قضایای مختلفی ورود کرده است که اگر نتواند با بین الاذهانی کردن مسائل و ارئه برنامه ها و زمانبندی توافق شده با ذی نفعان، راه حل عینی و قابل دستیابی برای آن پیدا کند به این پدیده دامن می زند.
استنباط از از پدیده زیگارنیک به این نکته رهنمون می گردد که تصمیم سازان نباید مانند ویندوز عمل کنند! از زمانی که ویندوز آمده ما یادگرفته ایم که مثل ویندوز، پنچره/پرونده/کارهای مخلتفی را همزمان باز کنیم. اما یادمان باشد تعداد پرونده ها از یک تعداد که بیشتر شد کارآیی پایین می آید. و در نهایت باعث استهلاک ذهنی فعالان می وشد. بنابراین باید سعی شود کارهای ناتمام را اولویت بندی کنید و تک تک به آنها بپردازید تا پرونده شان بسته شده و ازذهن خارج شوند.
همیشه این قاعده را رعایت کنید: اول کارهای مهم تر! (first things first)  آن هم پیگیری تا حصول راه حلی توافق شده، عینی، زمانبندی شده و قابل دستیابی./ برگرفته از سامانه مقالات و تازه های صنعت بیمه

لینک کوتاهلینک کپی شد!
اخبار مرتبط
ارسال نظر

3  +  5  =