سؤال اساسی اینجاست، در حالی که نقش بی‌بدیل شعبه در زیست‌بوم بیمه‌گری غیر قابل انکار است؛ آیا شعب صنعت بیمه موفق به ایفای نقش خود شده‌اند و چه چالش‌هایی در شعب شرکت‌های بیمه وجود دارد که سبب شده است از نقش مؤثر خود دور بمانند؟
در این نوشتار هدف آن است که با استفاده از عبارت اکوسیستم ریسک، نحوۀ مواجهه با ریسک‌های مرتبط با صنعت بیمه را بشناسیم و مدل‌سازی کنیم و برای مدیریت آنها راهکار پیش‌بینی کنیم.
در بررسی که به استناد قوانین وآیین نامه ها داشتیم به موردی رسیدیم که در آن دارندگان من غیر حق از حقوق ناشی از افزایش تخفیفات محروم می شوند در حالی که در بروز وظهور حادثه عملا نقشی نداشته اند واین یک خلاء قانونگذاری است که می طلبد در مورد آن اصلاحیه ای برای اینگونه دارندگان در دستور کار قرار گیرد .
بیش از ۴دهه است بجز دوره ای کوتاه هیچگونه نوآوری و گامی در راستای توسعه پایدار در بازار بیمه برداشته نشده است چرا که حاکمان بر بازار بیمه فقط به فقط سود کوتاه مدت خود می اندیشند و سود کلان بازاربیمه و بیمه شدگان به فراموشی سپرده شده و با این نگاه کلیه تعاریف و تغییرات در آیین نامه ها و سایر قوانین تهیه و به اجرا درآمده است.
ابهام در تعاریف فعلی کارمزد و نحوه پرداخت آن و نیز اختلاف در مالکیت کارمزد (پرتفو) بین نمایندگان با هم و یا با شرکت بیمه،گاها چالش هایی را ایجاد میکند؛ بنابراین تعریف کارمزد موضوع ماده 1 آئین نامه 83 نیاز به توسعه و تصریح دارد، تا بطور جامع و مانع شروط تحقق حقوق نماینده به دریافت کارمزد را روشن نماید./دامنه تغییرات در آئین نامه جدید کارمزد صرفا به آئین نامه 83 محدود نخواهد شد و به بخش‌هایی از آئین نامه های 68 / 96 / 75 / 94 نیز می بایست توجه گردد.
بازار های پیشرفته جهان در زمینه تقلب بیمه گذاران عمر آمار های دیگری را منتشر می کنند که با نوشتار پژوهشکده هم خوانی ندارد . در این بازارها بیمه عمر با فرم پرسشنامه صادر می شود در حالی که تقلبات بیمه گذاران به شیوه دیگری است که در این یادداشت طبقه بندی شده است.
چرا در ذهن اغلب مدیران بیمه‌ای ما مسئله‌ای شکل نمی‌گیرد که پاسخ به آن نیازمند پژوهش باشد؟ به تعبیر دیگر، مدیران ما اغلب راه‌حل را سریعاً خود ارائه می‌کنند و کمتر اعتقاد به این دارند که برای مسئله‌های کلان شرکت می‌توان پاسخی از قبل آماده نداشت و باید پژوهشی در این باره انجام شود.
بیمه گری که در روزمرگی و چالش‌های موجود گم می‌شود، دامی برای خود ساخته که از عواقبش بی‌خبر است.مدیر عاملی که تصور میکند، پژوهش و تحقیق مختص روزگار خوشی و سلامتی است دچار یک اشتباه استراتژیک شده است.
برخی بیمه گران منطق مدیران دولتی در مورد کارمزد نمایندگان و کارگزاران را تکرار کردند که بدون مطالعه و بررسی هزینه های بالای مشهود وغیر مشهود فروش فقط ازسر تنگ نظری ها نسبت به کاهش کارمزد و ایجاد محدویت در سایر درآمدهای قانونی فروشندگان بیمه ماند سود مشارکت اقدام نمودند و با اینکار بخش گسترده ای از مردم را از بهره مندی پوشش های بیمه ای محروم ساختند که آثار آنرا در نداشتن بیمه بسیاری از مردم در خسارتهای فاجعه آمیز و طبیعی نظیر سیل و زلزله همیشه شاهدیم .
روی دیگر سکه چیست؟ برای آنکه بیمه ایران بتواند مسئولیت های مورد اشاره را بر عهده گیرد باید از منظرهای مختلف امن باشد چرا که بیزینس و مسئولیت های اجتماعی بیمه ایران دو بالی هستند که صنعت بیمه را در مواقع خطر از مهلکه نجات می دهند.
انتظار نباید داشت که حسابرس بتواند در موضوعات اکچوئرال بیمه، رسیدگی‌های خود را بدون بهره‌مندی از خبرگان امر انجام دهد، بلکه درست آن است که حسابرسان در این موارد از وجود کارشناسان آگاه به موضوع استفاده کنند ولی گزارش در مورد صورتهای مالی را حسابرس می‌دهد نه کارشناسی که توسط حسابرس به خدمت گرفته شده است.
تعدادی از مدیران با دانش بیمه ای و شناخت بازار به ارزش نو آوری در صنعت بیمه آگاهند اما یا به اندازه کافی شجاع نیستنند و یا هیات مدیره ای دارند که از دانش بیمه ای بی بهره است./ بیمه گران چه در دنیا و چه در ایران زندانی آمار گذشته و دهه هایی هستنند که ریسک ها و تکنولوژی با امروز کاملا متفاوت بوده است . اگر این زنجیر اسارت پاره شود و به جای نگریستن به پشت سر ، ریسک ها با فرایند مدیریت ریسک پذیرفته شود ، بیمه گران در توسعه و گسترش بازار موفق خواهند بود./مدیریت در شرکت های بیمه باید بر اصل ثبات نسبی و عملکرد آن مدیر در حوزه های مختلف ارزیابی گردد نه یک شبه یک فرد در هیات مدیره، بتواند مدیر عامل را عزل کند.این مدیر چگونه قادر به برنامه ریزی بلند مدت و نوآوری می باشد؟
در مدت زمانی که از ابلاغیه بیمه مرکزی مبنی بر حذف فیزیک ثالث می گذرد و شاهد انتقادات و عکس العمل شبکه فروش بوده ایم ، یک نکته در شکواییه ها و طومارهای انتقادی شبکه فروش و انجمن های صنفی نمایندگان به طرز چشمگیری رخ می نماید، اینکه با حذف فیزیک ثالث ، رابطه نماینده و بیمه گذار کاهش می یابد و فروش سایر بیمه نامه ها با اخلال روبرو می شود چرا که ثالث ویترین فروش بیمه است! این استدلال یا بهتر بگوییم توجیه از چند جهت قابل تامل است که پرداختن بدان می تواند زوایایی از دیدگاه و افکار سنتی شبکه فروش را به نمایش بگذارد.
سوال مشخصی که در ذهن بنده پس از این مدت به دلیل عدم موفقیت و رشد بالنده شرکت های بیمه شکل گرفته این است:آیا ما در شرکت های بیمه نیاز به رهبر و لیدر داریم یا مدیر عامل دست نشانده و گوش به فرمان هیات مدیره ؟ ویا هر دو در کنار هم ، ویا این که هر دو در یک پست به صورت غیر قابل تفکیک که چون تار عنکبوت به هم تنیده شده باشد.
فساد های سازمان یافته ای که ذیل ترمز توسعه فناوری اطلاعات در حوزه صنعت بیمه هر روز دامنه دار تر می شود زیانهای صنعت را هر سال افزایش می دهد.نگارنده در این نوشتار قصد ندارد راهکار نشان دهد که در عصر کمباین چگونه داس ها را دور بریزیم و با عصر جدید همسو شویم. این الزام را خود شرکت های بیمه و شبکه فروش باید دریابند و با تمام وجود به سمتش حرکت کنند.
