پیرو خواندن صنعت بیمه یکی از چالش های تحقیق است. در حالی که اینگونه نیست، یکی از محرک های رشد اقتصادی در دنیا و البته در ایران صنعت بیمه به عنوان یکی از ارکان بازار پول است. همچنین حضور این صنعت در حوزه های مختلف سرمایه گذاری به معنای ان است که صنعت بیمه یکی از پیش رانهای رشد اقتصادی محسوب می شود. این در حالی است که تحقیق به این موضوع اصلا نپرداخته و نحوه حضور بیمه ها در بازار سرمایه را مورد بحث قرار نداده است. /اختصاصی نبودن داده ها شاید یکی از مهمترین ضعف های تحقیق است. در هیچ جای تحقیق نمی بینیم پژوهشگران از داده های اختصاصی و ویژه صنعت بیمه استفاده برده باشند.
ارائه‌دهندگان و دریافت‌کنندگان بیمۀ عمر نیز تأثیرات زیادی خواهند پذیرفت؛ چراکه با بالا رفتن آمار مرگ و میر، پرداختی ارائه‌دهندگان افزایش خواهد داشت و به دلیل افزایش احتمال و خطر مرگ، تقاضای بیمۀ عمر بالا خواهد رفت.
محققان بر این باورند که شرکتهای بیمۀ جهان به زودی به این اتفاق نظر می‌رسند که باید برای بیماری‌های اپیدمیک، پوشش‌های جدیدی طراحی کنند در غیر این صورت، تکیه بر پوشش‌های رایج میتواند در صنعت بیمه چالش‌آفرین باشد.همچنین افزایش بی‌سابقۀ بیکاری در سراسر جهان، بیمه‌گران بین‌المللی را به سمت طراحی شیوه‌های نوین پوشش‌های بیکاری در قالب بیمه‌های عمر سوق داده است.اما آیا صنعت بیمۀ ایران قادر است از این فرصت‌ها به خوبی بهره ببرد و مسیر تازه‌ای در مقابل خود بگشاید؟
بیمۀ مرکزی یا تشکل‌های بیمه‌ای مثل سندیکا به نمایندگی از صنعت بیمه ضروری است دفتری با نام مطالعات مشارکت در برنامه‌ریزی‌های اجتماعی را کلید بزنند. در این دفتر علاوه بر ایجاد و تکمیل بانک اطلاعاتی دربارۀ بحران‌های به وقوع پیوسته مطالعات لازم دربارۀ حضور مؤثر در برنامه‌ریزی‌ها و اقدامات در مرحلۀ پیشگیری اهمیت حیاتی دارد.
شوربختانه چند ماهی است ویروس منحوس کرونا به جهات مختلف زندگی روزمره انسان ها را از تمام ابعاد اجتماعی –اقتصادی-فرهنگی و... تحت تاثیر قرار داده است بطوری که برخی از کسب و کارها یا تعطیل یا نیمه تعطیل شده اند.دولت ها در تمام کشور ها اقداماتی برای جلوگیری از شیوع این ویروس انجام داده اند که در قالب اعداد و ارقام میتواند بر صورت های مالی شرکت تاثیر زیادی داشته باشد.
وقتی یک شرکت بیمه فعالیت و شروع به گستردگی می‌کند تجربة آن شرکت، ارزشمندترین معیار برای تنظیم مقررات است./اگر سطح توانگری شرکتی بالا است و توانسته آن را حفظ کند خوب است بخشی از مقررات مصوب شورای عالی بیمه برای آن شرکت بیمه جنبة توصیه‌ای یابد نه الزامی.
اهداف نظارت در تعارض با رشد و توسعه است؛ مثلاً مقررات مربوط به سهم نگهداری، مقررات مربوط به قبولی اتکایی، مقررات مربوط به توانگری مالی، مقررات حداقل سرمایة تأسیس، وضع سقف سرمایه بیمه‌نامه‌های زندگی، مالیات (بر حق بیمه و خسارت زندگی) و مواردی از این قبیل، همگی نشان می‌دهند که کنترل و وضع مقررات بر بازار بیمه به ویژه بیمه‌های زندگی بر مسیر توسعة بیمه محدودیت ایجاد می‌کنند./ از سوی دیگر، سهل‌گیری در مقررات، منجر به توسعة بازار می‌شود؛ اما همین سهل‌گیری، ریسک بازار را افزایش می‌دهد؛ بنابراین توسعه ریسک دارد.
در چهار مرحله تدوین و اصلاح آیین‌نامۀ سرمایه‌گذاری‌ها، همواره توجه به شرایط جدید بازار و تنوع سرمایه‌گذاری‌ها لحاظ شده است لیکن با وجود اشاره به تفکیک درآمد سرمایه‌گذاری از محل منابع بیمه‌های زندگی از سایر منابع، روش کامل و جامعِ اجرایی، برای این موضوع ارائه نشده است. مهمترین دلیل بر این ادعا عملکرد واقعی شرکت‌هاست که با وجود تنوع تفکرات مدیریتی، ویژگی‌ها و ترکیب پرتفوی بیمه‌ای متفاوت و سایر عوامل مؤثر بر منابع سرمایه‌گذاری در طبقه‌بندی و تنوع سرمایه‌گذاری‌ها و بازدهی هر بخش اختلاف ملموسی حس نمی‌شود.
همه ساله با افزایش دیه، به تناسب آن حق بیمه شخص ثالث نیز تغییر می‌کند و صنعت بیمه از این بابت مورد سوال قرار می‌گیرد. به نظر می‌رسد دلیل اصلی این موضوع سوء تفاهم نسبت به دو مفهوم "نرخ حق بیمه" و "حق بیمه" و عدم تفکیک میان آن دو نزد برخی از منتقدین باشد.
صنعت بیمه برای رشدِ ضریب نفوذ، نیاز به خودباوری دارد. خودباوری به عنوان کلیدی‌ترین رکن در پیشبرد اهداف فرد و سازمان محسوب می‌شود؛ اما این عنصر کلیدی در نهادهای درون صنعت بیمه تا چه حد پرورش داده شده است؟ اگر قرار باشد ضریبی بین صفر تا یک برای فعالان صنعت بیمه در نظر بگیریم ضریب واقعی چه عددی است؟
این روزها شوآف دیجیتالی سازی و عبور از روش های سنتی بیمه‌گری، نقل محافل است؛ فارغ از اینکه پیاده سازی این فرایند در مقام حرف بر نیاید و امری سهل و ممتنع است اما تحقق دیجیتالیزه تنها در صورتی امکان پذیر است که این فرایند در زنجیره ارزش خدمات بیمه ای تعریف شود و این مهم نیز در سایه شناخت حلقه‌های این زنجیر است.
اخلاق حرفه ای حکم می کند که حقیقت به مردم گفته شود و شعار ندهیم. آیا سرمایه های متورم شده هنر صنعت بیمه است؟ اگر پیکان و انواع اتومبیل های انسان کش سایپا را دو دهه قبل پنج و ده میلیون تومان بیمه می کردیم و حالا ده برابر افزایش قیمت پیدا کرده و حق بیمه متورم شده ، این هنر صنعت بیمه است؟//حدود ۵۵٪ از جامعه بیمه گذاران معتقد بودند که صنعت بیمه “ بسیار به دور از اخلاق حرفه ای “ رفتار می کنند. آمار دوم تا حدود زیادی به آمار موسسه گالوپ نزدیک است. نکته ظریف در این قرار دارد که کارکنان شرکت های بیمه اعتقاد داشتند که رفتارشان مبتنی بر اخلاق حرفه‌ای است و حال آنکه بیمه گذاران چنین اعتقادی را نداشتنند
سمت مدیر عامل در صنعت بیمه بیشتر به پز شبیه شده تا پذیرش مسئولیت. بسیاری را می بینیم که برای این پست سر و دست می شکنند بی آنکه به مسئولیتهایش فکر و مطالعه کرده باشند. یادمان باشد سمت ها امتیاز نیست که بخواهیم برای بدست آوردنش نقشه بکشیم مسئولیتی است که به واسطه آن هدایت یک شرکت را بر عهده می گیریم.
حدود 45 درصد حق بیمه تولیدی جهان، حق بیمه مربوط به ریسکهای بیمه‌ای نیست بلکه مربوط به جذب پس‌اندازهای متعارف مردم از کانال شرکتهای بیمه است. بر این اساس فقط حدود 55 درصد حق بیمه تولیدی جهان، مربوط به ریسکهای بیمه‌ای است. بنابراین ضریب نفوذ بیمه مربوط به ریسکهای بیمه‌ای در سطح جهانی 3.4 درصد است نه 6.1 درصد.
همه می‌دانیم، شفافیت، لازمۀ تحول اقتصادی است. یکی از شاخص‌های شفافیت نیز به‌روزرسانی آمار و کیفی‌سازی دیتاست. اقتصادی‌های سالم و پایدار این مهم را به خوبی دریافته‌اند و نه تنها آمارهای کلیدی خود را به موقع در اختیار ذی‌نفعان قرار می‌دهند که به داده‌کاوی و تحلیل دیتاها روی آورده‌اند همان که ما این روزها شعارش را به خوبی سر می‌دهیم!
