پنج نقد اساسی بر آئیننامه اکچوئر رسمی بیمه
انتظار نباید داشت که حسابرس بتواند در موضوعات اکچوئرال بیمه، رسیدگیهای خود را بدون بهرهمندی از خبرگان امر انجام دهد، بلکه درست آن است که حسابرسان در این موارد از وجود کارشناسان آگاه به موضوع استفاده کنند ولی گزارش در مورد صورتهای مالی را حسابرس میدهد نه کارشناسی که توسط حسابرس به خدمت گرفته شده است.
در این یادداشت به آئیننامه شماره ۷۸ مصوب شورای عالی بیمه که درصدد راهاندازی نظارتی همانند حسابرس مستقل ولی با عنوان اکچوئری رسمی بیمه است، پرداخته شده و نقدی بر آن در پنج بند زیر، نوشته میشود:
1- حکم ماده ۸ آئیننامه : «اکچوئر رسمی بیمه موظف است گزارشهای خود را در چهارچوب استانداردهای حرفهای که بیمه مرکزی ابلاغ میکند و با توجه به صورتهای مالی مؤسسه بیمه تهیه نماید.»
نقد : این حکم از این جهت محل اشکال است که در مورد صحت و سقم صورتهای مالی موسسات بیمه، گزارشگری دوگانه را بنا گذاشته است. اگر کاستی در مورد گزارش حسابرس وجود دارد، بهتر است که در رفع آن کاستی کوشیده شود نه آنکه گزارش دیگری که احتمال همپوشانی و حتی احتمال تناقص در نتایج رسیدگی را ممکن است، ایجاد کند، برای آن تعبیه شود. حسابرسی صورتهای مالی موسسات بیمه، با توجه به ویژگیهای خاص فعالیت بیمه، بدون برخوداری موسسات حسابرسی از خدمات کارشناسی اکچوئران (یا ناظران فنی بیمه) ممکن نیست. انتظار نباید داشت که حسابرس بتواند در موضوعات اکچوئرال بیمه، رسیدگیهای خود را بدون بهرهمندی از خبرگان امر انجام دهد، بلکه درست آن است که حسابرسان در این موارد از وجود کارشناسان آگاه به موضوع استفاده کنند ولی گزارش در مورد صورتهای مالی را حسابرس میدهد نه کارشناسی که توسط حسابرس به خدمت گرفته شده است.
2- حکم ماده ۹ آئیننامه : «در صورتیكه بررسیهای اکچوئر رسمی بیمه نشان دهد که مؤسسه بیمه نمیتواند به تعهدات خود عمل نماید و ادامه فعالیت مؤسسه بیمه به زیان بیمهشدگان، بیمهگذاران و صاحبان حقوق آنها میباشد، موظف است موضوع را بلافاصله بـه مؤسسـه بیمـه و بیمه مرکزی اعلام نماید.»
نقد : این حکم نشان میدهد که قرار است که اکچوئر رسمی موضوعی را رسیدگی کرده و گزارش کند. اما این موضوع که چه چیزی باید رسیدگی شود، چگونه باید رسیدگی شود و چگونه باید گزارش شود، قطعاً نیاز به ضوابطی دارد که یا باید در همین آئیننامه مشخص شوند یا از طریق استانداردهای جداگانهای که اجازه وضع آن در این آئیننامه داده شده است، مشخص گردد. طلب چنین اظهارنظری از اکچوئر رسمی که نه استاندارد مشخصی برای کارش وضع شده و نه رسیدگی او یک رسیدگی جامع و همهجانبه در مورد فعالیت موسسه بیمه است، میتواند محل اشکال واقع شود.
3– نام دیگری که به بیمه مرکزی داده میشود، نهاد ناظر صنعت بیمه است. نظارتهایی در سه بعد عملیات فنی، عملیات مالی و صلاحیت اشخاص. آنچه در ماده ۷ آئیننامه آمده است، به نحوی نظارت بر عملیات فنی را در بر میگیرد و به همین خاطر، شاید بهتر باشد که موضوع این آئیننامه واگذاری عملیات نظارت فنی به اشخاص مورد تایید بیمه مرکزی بوده و به جای «اکچوئر رسمی بیمه» از «ناظر فنی بیمه» استفاده شود.
4 – ماده جدیدی در این آئیننامه لازم است که حسابرسان را ملزم به استفاده از خدمات تخصصی ناظر فنی بیمه کند و جای این ماده، پس از ماده ۷ کنونی است. «حسابرسان موسسات بیمه موظف هستند که در حسابرسی صورتهای مالی موسسات بیمه، برای رسیدگی به سرفصلهایی که رسیدگی و اظهارنظر در مورد آنها با ابهام بااهمیت مواجه است، از طریق بکارگیری ناظران فنی مورد تایید بیمه مرکزی و استفاده از اظهارنظرات فنی آنان، رفع ابهام کنند.»
5- انجام نظارتهای بیمه مرکزی، چه توسط خود بیمه مرکزی انجام شود و چه توسط اشخاص مورد تایید بیمه مرکزی، نیاز به ضابطه و استانداردهای زیادی دارد. در بخش مالی، کار بیمه مرکزی آسانتر است چون موسسات حسابرسی میتوانند به خوبی در انجام آنها به بیمه مرکزی کمک کنند. حسابرسان برخوردار از استانداردهای مبسوطی شامل استانداردهای عمومی حسابرسی، استانداردهای اجرای عملیات حسابرسی و استانداردهای گزارشگری حسابرسی هستند که چارچوبهای لازم را برای کار حسابرسان فراهم کردهاند. ولی در مورد نظارت فنی، کار مشکل است چون ضابطه و استانداردی برای چگونگی انجام نظارت فنی در موسسات بیمه و نحوه گزارشگری آن وجود ندارد.
منبع : کانال بیمه کاوی
https://telegram.me/beemlab