بیمه گران عمر ذینفعان پوشش های بیمه را ردیابی می کنند

به گزارش ریسک نیوز، جستجو برای یافتن ذینفعان صاحبان پوشش بیمه ممکن است فرایند دشواری باشد اما با توجه به قوانین دولتی آمریکا و تمرکز آنها بر جست و جو این افراد، شرکت های بیمه عمر تا چه حد در این مسئله موفق بوده اند؟

هنگامیکه کارول چیتام در ماه مارس تلفنی از موسسه نیشن واید دریافت کرد، تصورش آن بود که این تماس هم یک نوع کلاهبرداری است. غربیه ای به او گفت که  احتمالا می تواند فرایند خرید بیمه عمری را تکمیل کند که چند دهه قبل خریده  شده بود. اما او اطلاعاتی دقیق درباره خانواده اش داشت ازجمله نام مادرش و همین طور نام قبرستانی که 30سال قبل در آنجا خاک شده بود.

 همانطور که بعدا مشخص شد مادر کارول هنگامیکه در یک شرکت تلفن در نیویورک کارمیکرد، این بیمه را خریده بود. این جریان مربوط به قبل از زمانی بود که خانواده شان در 1948 به ویرجینیا نقل مکان کنند. چیتام از وجود این بیمه اطلاعی نداشت.

کارول چیتام که اکنون در هامپتون زندگی میکند، دراین باره میگوید: سالها تصور میکردم مادرم اصلا فکر آینده ما نبوده است.

 در فاصله یک ماه پس از تماس نیشن واید، چیتام و خواهرش هر کدام چکی به مبلغ 3206 دلار دریافت کردند. آنها این پول را صرف بازسازی مقبره والدینشان کرده اند.

 چیتام میگوید: این درست مانند اتفاقاتی است که در تلویزیون می بینیم. او هنوز هم شگفت زده بود چگونه شرکت بیمه توانست او را ردیابی کنند.

چیتام درباره کشف این بیمه عمر محق بود. چنین بیمه هایی بخش کوچکی از پرونده های بیمه  عمر را تشکیل می دهد.

 هرچند این گروه بسیار کمند اما  توجه زیادی را به خود جلب کرده اند زیرا بیمه گران  تلاش دارند ذینفعان پوششهای بیمه ای را بیابندکه مدتهاست فراموش شده اند.

پاییز گذشته شرکت نیشن واید در پاسخ به یک تحقیق به یک شکایت2/7 میلون دلاری با بخش بیمه اوهایو و 6 ایالت دیگر برخورد کرد که در خصوص میلیونها دلار غرامت بیمه دریافت نشده بود. شرکتهای بزرگ بیمه عمر مانند مت لایف، پروندشال و جان هنکاک قراردادهای مشابهی را دارند.

این توافقنامه  به این امر می پردازد که بیمه گران تمام تلاش خود را به کار نبرده اند تا دریابند کدام صاحب پوشش فوت کرده است و ذینفعان او را ردیابی کنند.

جف بلیزکال یکی از دبیران مجله Consumer Report  دراینباره میگوید:  بدون شک آنها ترجیح می دهند به جای مشتری خود از حساب وکتابشان محافظت کنند.  نیشن واید و دیگر بیمه گران اعلام کرده اند هیچ عمل خلاف قانونی انجام نداده اند و قرارداد میان آنها و صاحبان بیمه ملزوم میکند ذینفعان هنگام مرگ شرکت بیمه را مطلع کنند. به طور کلی برای دریافت حق البیمه تا 18 ماه پس از مرگ صاحب بیمه باید به شرکت درخواست داده شود.

مری تایلور که در مدیر سازمان بیمه ایالت است دراین باره میگوید:  با تلاش زیاد سازمان و همکاران من در دیگر ایالتها تضمین میکنم این توافقنامه به شرکتهای بیمه کمک میکند خدمات خود را به شیوه موثرتری ارائه کنند.

 این توافقنامه ها بیمه گران را ملزم میکند تا هنگامیکه تصور میکنند صاحب بیمه فوت کرده اند، ذینفعان وی را یافته و به دولت ایالتی گزارش دهند. به طور معمول این بدان معناست که بیمه گران از گزارشهای فوت تامین اجتماعی استفاده کرده و آن را با فهرست بیمه شدگان خود مقایسه میکنند.

 اریک هندرسون جانشین مدیر بخش بیمه عمر نیشن واید میگوید: تقریبا در تمام موارد افراد خود به شرکت بیمه مراجعه کرده و خواستار دریافت حق البیمه هستند. نمونه های معدودی هستند که با شرکت بیمه ارتباط برقرار نمی کنند.

با این وجود چنین نیست که نیشن واید نباید برای شناسایی ذینفعان بیمه فعالیتی کند.

 نیشن واید به عنوان بخشی از تلاش خود برای پرداختن سود بیمه به بیمه های قدیمی اعلام کرده است  حدود 4 هزار پوشش بیمه عمر شناسایی کرده اند که سهم دریافتی ذینفعان خود به طور متوسط 8300 لار خواهد بود. همچنین 7 هزار قرارداد سالانه  نیز شناسایی شده است که متوسط حق البیمه آنها برای ذینفعان حدود 57هزار دلار است.

 تاکنون 3 هزار ادعای دریافت بیمه عمر و 5 هزار ادعای دریافت حق البیمه سالانه پرداخت شده اند.

 در کل شرکت نیشن واید در یک سال حدود یک میلیارد دلار حق البیمه سالانه و بیمه عمر پرداخت کرده است.  از سوی دیگر پیترسون تخمین میزند میزان ادعاهای بیمه پرداخت نشده فقط 003/0 کل ادعاهای دریافت حق بیمه باشد.

 دقیقا مشخص نیست چه میزانی از ادعاهای دریافت حق البیمه را شرکت ها پرداخت نکرده اند. براساس توافق نامه هایی که بیمه گران با دولت ایالتی داشته اند، آنها حدود یک میلیارد دلار به 500 هزار ذینفع بیمه بدهکارند.

در برخی موارد پول پوششهای بیمه به دولت ایالتی عودت داده می شود که این امر بخشی از برنامه صندوق حق البیمه هایی دریافت نشده است.

 بلایسکال می گویدتعداد کمی از ذینفعان بیمه  از پوششهای بیمه ای که تازه کشف شده اند، سود می برند زیرا  متوسط حق بیمه ها 2 هزار دلار است.

 جستجو برای یافتن ذینفعان صاحبان پوشش بیمه ممکن است فرایند دشواری باشد. ممکن است در فهرست فوت شدگانی که شرکت بیمه استفاده میکند، اشتباهی رخ داده باشد.

 هادسون میگوید: تغییرات احتمالا به سود مشتریان خواهد بود. از سوی دیگر سازمان بیمه ایالتی نیز سعی دارد به این روند کمک کند.

مترجم:شیوا سعیدی

منبع:

http://www.dispatch.com/content/stories/business/2013/05/26/out-of-the-blue.html